vrijdag 15 december 2017
[Beluister hier]
In huis doodse stilte, de drukte voorbij
van hoe dit heeft kunnen gebeuren,
van uitvaart en bloemen, de juf met de klas
de treurige stoet terug naar huis
Een foto van hem in een zilveren lijst
zijn ogen groot en donker
op het bruine dressoir - de gordijnen half dicht -
zijn jonge gezicht
In huis doodse stilte, je vlucht naar de schuur
naar het vogeltje met maar een poot
het weet van niets en wipt heen en weer
en luistert als jij zachtjes zegt
‘Ik zal voor je zorgen zolang je dat wilt
mijn broertje kan niet meer komen
en op zomerse dagen met niet teveel wind
dan zet ik je kooi in de zon’
Je zoekt naar het water, een bakje met voer
stilletjes ga je je gang, het is jouw geheim
en je gaat elk uur
de schuur in naar het vogeltje terug
Het huis blijft doodstil, je raakt al gewend
te leven zo zonder die ene
het vogeltje zingt soms, zijn oogjes halfdicht
en ook dat wordt voor jou heel gewoon
En hoe het gebeurde, dat weet je niet meer
het vogeltje stil op zijn zij
de zaadjes gepeld, het bakje was leeg,
je was hem vergeten, gewoonweg vergeten
‘Ik zal voor je zorgen zolang je dat wilt
mijn broertje kan niet meer komen
en op zomerse dagen met niet teveel wind
zet ik je kooi in de zon’
Vogeltje, vogeltje met één poot
vogeltje, vogeltje zing
vogel, vogel met maar een poot
zing dan, mijn vogel, zing
Om zes uur aan tafel heb jij het verteld
ze keken maar heel even op
ze mompelden: zoiets kan gebeuren
en aten weer zwijgend door
Niemand die wist van eed, zacht gezworen
aan een vogeltje met maar één poot
maar achter het glas in zijn zilveren lijst
was het leven voor altijd gedoofd
‘Ik zal voor je zorgen zolang je dat wilt
mijn broertje kan niet meer komen
en op zomerse dagen met niet teveel wind
zet ik je kooi in de zon’
‘Ik zal voor je zorgen zolang je dat wilt
mijn broertje kan niet meer komen
en op zomerse dagen met niet teveel wind
zet ik je mooi in de zon’
1999
Stijn van der Loo:
Ik weet niet of dit lied er helemaal bij past, want de tekst is niet van mij, maar van Anna (Uitde Haag).
Het is een schets, met hier en daar een foute pianotoon en zo, maar toch hoor je hier goed hoe ik met tekst omga. Ik doe dat niet zo vaak meer, een liedje zingen, dus ik luister er nu ook een beetje als buitenstaander naar en vind het op zijn minst apart, hoe die woorden gaan zingen
Ik herinner me dat Anna - jouw toenmalige echtgenote - dit persoonlijke jeugdverhaal van jou in een lied terug wilde geven. Ze had mij gevraagd er melodie van te maken en het in te zingen. Hoe het bij jou is aangekomen weet ik niet, maar ik meen me te herinneren dat je er heel blij mee was. Het was een mooie bevlogen tijd, dat jaar, waarin we ook HNGR! maakten samen, waarin het zaad ontkiemde van wat nu de Koningstheateracademie is, en waarin ik mijn eerste echtgenote ontmoette. Onze zoon, die nu zestien is, is daar dus ook een beetje uit voortgekomen.
Lees ook hier.
