Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 40 - Dimitri Verhulst: Me and Mrs Jones (1)

maandag 02 oktober 2017

Laten we al afscheid nemen,
nu het niet moet,
nu het nog vrolijk kan.
Wij zijn niet donker in ons drinken
deze wijn deugt niet
om wonden mee te wassen,
het zijn geen zorgen
die onze gezangen hebben ingezet.
Houden wij het weerzien warm
en bezoeken wij elkaar
alleen in de herinnering.
Laat ons met honger nog
van tafel gaan, verlaten
vol verlangen. Wij zullen
elkander niet vervelen met ons verval
en sterven stil, zonder tijding,
zonder deining, wetend:
wij zijn in wezen
nooit kapotgegaan.

2017


Verlangen, verwennen, verlieven, verbinden, verwekken, verkrijgen, verdrieten, vergeefsen, verlaten, vertroosten, vergrauwen, vervallen, versterven...  Alles zit in
Stoppen met roken in 87 gedichten.

Me and Mrs Jones heet de cyclus van vijf relatiegedichten waarmee de bundel opent. Die titel kennen we natuurlijk van hier.  

Laten we al afscheid nemen,
nu het niet moet,
nu het nog vrolijk kan.

Het is het eerste gedicht uit de bundel. Morgen aandacht voor het laatste. Ook over afscheid, maar dan niet de verkozen, maar de onvermijdelijke: door de dood.  

Archief 2017