Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 16 - Tijl Nuyts: Iswed

vrijdag 21 april 2017

in een tuin staan hyacinten die
vaag geuren naar uien, een man
drukt zijn snuit in hun geel

moeder merrie verliest
haar gezicht op de bodem
van een emmer, ze huilt van 
de pijn maar stift haar lippen;
ze zag een man aan de hyacinten ruiken

ze haalt de emmer van haar hoofd
loopt naar de man toe en tkt hem op de schouder

hij kijkt om, zij kust hem en wast
zijn voeten - zijn lijk hangt ze om te drogen
in de vlierboom

moeder merrie is nu een dampende tong
verstopt in een kelder, de deur werd
gesloten tegen de stank

oei: nu heeft een tweede hyacintenman de sleutel gevonden
hij glipt door het donker de trap af
vindt moeder merrie tussen de melkflessen

zij maken een kind

ook zijn lijk knijpt ze samen met de vodden en onderbroeken
aan de takken van de vlierboom

2017


Gisteren, aan de vooravond van Poetry International 2017, werden de nominaties bekend voor de prestigieuze C. Buddingh'-prijs: de Nederlandse poëzieprijs voor het beste debuut van het jaar 2016.

Joost Baars zit erbij en over zijn bundel schreef ik in februari hier. En ook over Vicky Francken schreef ik al: eind maart. Blijven over Paul Meeuws en Tijl Nuyts. Meer over hen de komende dagen.

Te beginnen met Tijl Nuyts (1993).
Anagrammen van een blote keizer. Fascinerend Vooraf, waarin de jonge Vlaamse dichter vertelt over zijn kennismaking met Kuluri: Ergens in de zomer van 1993. Jaja, maar hij is zelf van 1993... Vanaf dat moment lees je alles anders. Ook bovenstaand gedicht, want ook dat gaat natuurlijk over hem: zij maken een kind. Dat kind werd een dichter.

Kuluri betekent kleuren in het Maltees. Er komen nogal wat kleuren voorbij in deze bundel. Zoals Iswed, de titel van dit gedicht. Ook maar even in het Maltees gezocht: Iswed is zwart. Ja, we hebben te maken met nogal wat donkers: twee mannenlijken en die stank. Maar er is ook wit toch: dat kind? Er valt nog veel te ontdekken aan Tijl Nuyts...

  

Archief 2017