Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 10 - Alice Stollmeyer: Slappe zak

zaterdag 11 maart 2017

Kanker
ontnam jou je eerste -
in bed
was je niet minder man.

Maar na zeven weken samen
verdween ook je laatste:

"Ik ben niet toe aan een relatie",
zei je -
en begon er prompt een met een ander;

"Ik zal van je blijven houden",
zei je -
en liet nooit meer van je horen.

Zelfs de vrouwen die ik vrij
hebben meer kloten dan jij.

2005


Deze rubriek is er om goede poëzie te eren en minder om, zoals de afgelopen vier dagen, dwalingen te signaleren. Toch kan ik het ook vandaag niet laten.


Verboden vruchten heet de bundel erotische verhalen en gedichten uit de wereldliteratuur, geselecteerd en ingeleid door Katja Schuurman. Zij was er deze week mee bij De Wereld Draait Door, zo is me van verschillende kanten verteld, dus het verkoopsucces is al verzekerd. Maar... wat een rare bundel.

In haar
woord vooraf schrijft Katja Schuurman wat erotische vertellingen voor haar betekenen. Ik citeer:
Maar verlangt erotiek niet ook gewoon naar een dikke pik in een smachtend kutje, dat niets liever wil dan keihard geneukt worden, af en toe ruimte gevend aan een vochtige mond, zodat er vol overgave afgezogen kan worden, om uiteindelijk schreeuwend spuitend in elkaars gezicht klaar te komen! 
En verderop onthult zij:
Het eerste boek waarbij ik mezelf tijdens het lezen gevingerd heb, is Zout op mijn huid van Benoîte Groult.

Wat een openhartigheid om vervolgens aan te komen met een selectie die onvoorstelbaar belegen is: prozaschrijvers en poëten die haar ouders en grootouders zouden kunnen zijn in plaats van hedendaagse auteurs - dus haar eigen generatie. En als er dan een keer een minder voor de hand liggende keuze (dan Charles Bukowski of Carlos Drummond de Andrade of Arthur Rimbaud) wordt gemaakt, staat er opeens een Engelse tekst, terwijl van Leonard Cohens roman Beautiful losers een uitstekende Nederlandse vertaling bestaat. Nou ja. 

En de bloemlezing is ook zo braaf! 
Ik liep naar mijn bibliotheek en vond meteen al minstens tien modernere, vrijere bundels met erotische literatuur, waaronder
De Nederlandse erotische literatuur in 80 en enige verhalen (samenstelling Elsbeth Etty, 2012), Mmmm... zei zij. 100 erotische gedichten uit de wereldliteratuur (samenstelling: Koen Stassijns en Ivo van Strijtem. 2010) en Kutgedichten en Klotengedichten, beide (in 2004 en 2005) samengesteld door Tsead Bruinja en Daniël Dee.  

Uit laatstgenoemde bundel - voluit: 
Klotengedichten. Poëzie over de mannelijke genitaliën - zijn boven- en onderstaand gedicht afkomstig. Een bloemlezing rond hedendaagse auteurs die dichten met de expliciteit die Schuurman alleen in haar inleidende tekst durft te etaleren.
Ik besloot niet voor de grote(re) namen te gaan, maar te kiezen voor twee onbekende dichteressen. Oftewel:
 niet voor klassiek mannelijk, maar voor verrassend vrouwelijk perspectief. Het gedicht hieronder is van Sylvia Hubers.

Natuurlijk!
heb ik me de koalere gezopen.
Natuurlijk
kan ik de ene vuist niet meer op de 
andere krijgen.

Maar het is nu te laat voor
kinderachtige spelen.
Kom jij nu op jouw beurt
maar eens op met dat
klokkenspel
waar jij de hele avond zo over
hebt opgegeven!  







 

Archief 2017