Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 28 - Hella Franken: Wie is Gianluca Signorini?

donderdag 13 juli 2017

"Jij wilt niet dat ik bloot zwem, dus reed ik naar de stad
die ik slechts kende van naam. Ik vond er een bikini.
Ik peinsde eerst: wie was Gianluca Signorini,
naar wie de straat genoemd is, waardoor ik haast vergat

wat ik hier deed. Maar VENDITA! DONNE E BAMBINI
viel me op bij een chique kledingzaak. Ook het blad
met BIKINI'S SCONTO - dertig, veertig procent. Dat
dwong mij haast binnen te gaan. 't Is deze. Niet te mini?

Maar wat ik vertellen wil - die vrouw had trouwens stijl en
kennis van zaken: zij schat zo mijn maat en zoekt meteen
tussen de vijf stuks die nog resten en vindt er... één!
Prachtig toch? Duur, maar die kleuren... Boven alle peil en -

o ja: daar zat een vrouw met teddybeer. 'k Dacht te ijlen!
Gaat altijd mee. 'Madre Demente.' Is honderdeen!"

2017


Hella Franken vertelt in een interview naar aanleiding van het verschijnen van haar bundel Reissonnetten uit het zuiden dat zij dit echt meemaakte. Op zoek naar een bikini komt zij in een Italiaans stadje een kledingwinkel voorbij met alles in de uitverkoop. Ook bikini's. Binnen ziet zij dat bijna alle schappen en rekken leeg zijn en dat er niets nieuws voor in de plaats komt. De winkel gaat dus weg.

Aan de inrichting te zien, moet dit een vooraanstaande modewinkel zijn geweest. De eigenaresse zelf is bijzonder stijlvol gekleed en schat de wensen en mogelijkheden van haar klant uitstekend in. Dit is een grote dame geweest. Binnen tien minuten is de koop gesloten.

En dan valt die andere vrouw haar o
p
. Hella Franken: Een heel mager oud vrouwtje. Ook bijzonder stijlvol gekleed overigens. Zij zit aan een zijkant van de winkel op een stoeltje te lachen naar een teddybeer die zij onder haar oksel klemt. Als ik mijn bikini pas - wat dus helemaal niet nodig is, weet ik dan al - begint dat oude vrouwtje opeens boos op de kachel te slaan. De verkoopster loopt naar haar toe, omklemt liefdevol haar beide breekbare polsjes en fluistert: "No Mama, no." Het vrouwjte komt meteen tot rust en glimlacht, eerst naar haar dochter en daarna weer naar haar beer.
Als ik even later afreken - deze bikini kostte oorspronkelijk zelfs meer dan honderd euro, schatten vriendinnen en ik later in - zegt zij, haast verontschuldigend: "Madre Demente. Centinaia Deen."
Als ik de winkel uitloop, kijk ik nog één keer om. En ik zie haar eigenlijk nog steeds daar zitten. Zij moest wel mee een gedicht in. 

Archief 2017