Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 18 - Tsjêbbe Hettinga: Voor Sus Wassenaar

donderdag 04 mei 2017

op haar 70ste verjaardag

Uit een winter van sneeuw en ijs kwam onze schaatster voor het licht,
     En van gezang en spanten geschapen is onze Sus, van
Lentes verliefdheden, zoals zij daar glijdt: haar warmte smelt
     De afstand tussen de steden, haar ogen lichtende wakken
Als de sterren boven Thialf, haar handen als vrachten lichtheid
     Op haar rug of in actieve rust sneeuwwit van schema's,
Haar lachen het inzepen van het meisje dat erom vraagt,
     Haar praten het gepaard rijden van tongen die van woorden houden,
Zuster van de fleurige vorst van de sierlijkheid die knielt
     Voor mij voor het altaar van de aerodynamica, Sus, en
Vlieg met mij, hoewel ik tachtig wil, met slechts zeventig door de bocht.

2007


Tsjêbbe Hettinga was een sporter en een goeie! Hij was 14 jaar en ging liever hardlopen en schaatsen dan naar de ulo. De drie kilometer van huis naar school rende hij, totdat de directeur het hem - onder hevig protest van de hardloper zelf- verbood, omdat zijn leerling daardoor te vermoeid aan de lessen begon.  

Bij de schaatstrainingen voor de selectiewedstrijden in Heerenveen merkte hij dat zijn zicht achteruit ging. Nachtblindheid, dacht hij. Totdat hij ook overdag minder zag. Door zijn ziekte moest hij al vrij snel stoppen met wedstrijdsport.

Maar schaatsen bleef hij: achter een vriendin die hem leidde. Dat is deze vriendin: Sus Wassenaar (1937). Hij schreef bovenstaand gedicht ter gelegenheid van haar zeventigste verjaardag, droeg het aan haar op en toen ook voor haar voor. Benno Barnards vertaling kwam opnieuw tot stand in samenwerking met Tsead Bruinja en Teake Oppewal. 

Mooiste zin:
har eagen wekken ljochsjend al as de stjerren boppe Thialf. Blind op iemand vertrouwen, ook letterlijk: haar ogen lichtende wakken...  

Archief 2017