Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 32 - Micha Hamel: Leegte

dinsdag 08 augustus 2017

Dus de meeste dingen zijn gewoon niet boeiend,
wat kan mij het ruften inclusief zoiets als kunst.
Neem bijvoorbeeld die ene dichteres hoe heet ze,
bitter huilde ze haar ogen kaal of wat deed ze.
Zielig was het, hoe ze dóórbrak op haar dunst.

Toch heb je van niets zoveel lol als van een depressie
geen doevakantie, rijmdwang of wereldgoal van Messi.
Wat wil je van me, zei de psychiater. Sinds lang leed ze
aan levensdrift, doch ervoer amper enige progressie.

Lieve zoon, vergeef me mijn baldadigheid
Zombie paps wil jou niet storen in je blagenslaap,
maar 't is ernst, verstopt in snedigheid.
Een apenkind ben je, aap.

2017 



Het is de schuld van Maartje Smits - lekker makkelijk: een ander de schuld geven - dat ik Micha Hamel zondag alweer aan de kant schoof. Haar gedicht rond dat bericht over dat schaap kon ik niet laten wachten. Ook ik heb drie mensen horen zeggen: "Ah, wat mooi: een schaap met haar lam." Ik: "Lees eerst het gedicht maar even."


Vandaag terug naar Micha Hamel. Leegte schreef hij in opdracht van nrc.next. De krant vroeg dichters om een bestaand gedicht te herschrijven. In Toen het moest, Hamels nieuwe bundel, drukt hij ook het origineel van M. Vasalis af, oorspronkelijk verschenen in Vergezichten en gezichten (1954). 
Blaadren, verandren, andre, vingren, aadren - het zijn geen tikfouten, maar metrumkeuzes: het winnen van een zwakbeklemtoonde lettergreep (elisie). 

Er zijn dingen die alleen het oppervlak beroeren,
daaronder blijft de ziel gelijk en blinkt,
zoals een vijver waarop blaadren varen,
of als een kinderoog onder verwaaide haren.
Men zingt en luistert hoe het klinkt.

Maar er zijn soorten van verdriet
die iets verandren aan het lied.
Men wordt bespannen met heel andre snaren
en wie het niet ervoer, die weet het niet.

O kindje met je zachte witte vingren
en met de blauwe aadren aan je kleine slaap,
die zich als heilige rivieren slingeren.
Slaap mijn kindje, slaap.

Het gedicht herschreven? Nou ja, het rijmschema is nagevolgd en Hamel heeft zich in de dichteres verdiept (dunne dichtbundels, psychiater van beroep...), maar aan de inhoud van haar gedicht gaat hij helaas voorbij. Immers: Er zijn dingen die alleen het oppervlak beroeren... Maar daaronder...


 

Archief 2017