Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 42 - Jan Wolkers: De herinnering

vrijdag 20 oktober 2017


Het is zo lang geleden
Dat het vergeten had moeten zijn,
Het is zo vers
Als een voetstap in het gras,
Als rook die wegtrekt uit een open raam,
Dauw die druppelt langs gewas
Door aarde en stof,
Een gedachte die niet meer was.

2003


Over een week, op zijn geboortedag (26 oktober 1925), onthult Jan Wolkers' weduwe Karina het muurgedicht De herinnering. Locatie: Deutzstraat te Oegstgeest. Op de witte muur recht tegenover Wolkers' geboortehuis (Deutzstraat 7) - hij zal er vaak op hebben uit gekeken. 
 


Niet die onthulling van dat muurgedicht is de aanleiding voor deze bijdrage, maar de literaire gebeurtenis van het jaar: de verschijning van Wolkers' biografie, geschreven door Onno Blom. Gisteren kreeg ik de luxe editie aangereikt.





De komende dagen zal ik in mijn Logboek daar nog bij stilstaan. 

Archief 2017