Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 37 - Jan Boerstoel: Opa's verjaardag

maandag 11 september 2017

Beluister hier

De morgen van zijn honderdste verjaardag
kreeg Opa een beschuit bij zijn ontbijt
en deden alle zusters even aardig,
per slot is honderd jaar een hele tijd.
Hij mocht de hele dag bezoek ontvangen,
er werden stoelen rond zijn bed gezet
en roodpapieren slingers opgehangen,
dat gaf meteen zo'n feestelijk cachet.

Om half elf kwam de directeur persoonlijk,
gewapend met een potplant en een speech,
te lang en slaapverwekkend als gewoonlijk,
maar Opa hoorde toch al jaren niets.
Met zware stem en machtige gebaren
besprak de directeur de tijd, die vloog,
wat misschien gold voor Opa's honderd jaren,
maar vast niet voor des directeurs betoog.

Daarna kwam er een stroom familieleden,
uit Siddeburen zelfs en uit Goeree,
vol jaren opgespaarde hart'lijkheden,
en ieder bracht cadeautjes voor hem mee.
Voornamelijk tabak en confituren,
maar ook een paar pantoffels en een vest
en drie kisten sigaren, hele dure,
want zijn gezichtsvermogen was nog best. 

Des middags, na 't verplichte uurtje rusten,
werd hij opnieuw bewonderd en verwend
door bloed- en aanverwanten, die hem kusten
nog voordat hij ze eig'lijk had herkend.
Rechtop in bed, met blosjes op de konen,
omringd door al wat hem gegeven was,
leek hij, tussen zijn oudgeworden zonen,
een feniks, rijzend uit sigarenas.

Maar 's avonds is de hoofdzuster gekomen,
nadat de gasten waren weggegaan,
en heeft al die cadeautjes weggenomen,
waarvan 't gebruik hem niet was toegestaan:
tabak en zoetigheid, zelfs 't vest met mouwen,
daar wol nog weleens irriteren wou.
Alleen het paar pantoffels mocht hij houwen.
Toch jammer, dat hij nooit meer lopen zou.

1969


Toelichting: zie hier.
 

Archief 2017