Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 37 - Theo Sontrop: De eikel spreekt

zondag 10 september 2017

Waar mijn ontbladerende vader
zijn harige takken laat ruisen,
en de bast van mijn moeder
met welgevallen beziet,
wordt de mier op de grond
door mijn val invalide.
Wellicht word ik woudreus,
en schud met de vuist naar
mijn vader die kromgroeit.



Theo Sontrop, vermaard uitgever van de Arbeiderspers en drijvende kracht achter die prachtige
Privédomein-reeks, is overleden. Na zijn vertrek bij de Arbeiderspers, in 1991, ging hij op Vlieland wonen - ver weg van de Amsterdamse drukte.
Sontrop schreef ook gedichten: zijn verzameld werk telt er 38. Daaronder het bovenstaande. Vind ik nog altijd een goed gedicht, alleen al omdat de titel je zo prachtig op het verkeerde been zet. Wie is die eikel dan wel?, denk je. Had jij, beste lezer, vast ook toen je die zojuist boven deze pagina zag staan. Maar het blijkt toch echt heel lieflijk over de natuur te gaan, inclusief de echte eikel, die hoopt niet te ver van de boom te vallen - wederom in letterlijke zin.
Theo Sontrop, geboren in 1931, werd 86 jaar. Ik hoop dat hij nog heeft kunnen terugkijken op een mooi leven. 

Archief 2017