Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 45 - Anton Korteweg: Beroepskeuze

maandag 06 november 2017

Opperbevelhebber, je maintiendrai,
meedogenloos optreden tegen amokmakers
- Spoor, onze generaal, stond in de boekenkast -,
leek me wel wat. Maar dat kon erg lang duren.

Dominee ook. Dat ik met eigen armen
mijn schapen zegenen kon en dat de Here
zijn aangezicht dat over hen deed lichten,
had ik dat nu maar mogen geloven.

Boer – ook niet gek. Wel graag een hele grote,
met duizend bunder vette klei, bepette knechten,
een Morris en een pronte struise vrouw.
Maar wat zag ik dan van de wereld?

Dichter dus maar. Met opgeruimd gemoed
liet ik, en laat nog steeds, wie oren heeft
voortdurend horen wat hij allang wist:
het leven past ons doorgaans van geen kant,
ons hart verlangt in ons en is onrustig,
en hij, Doodje de Grote, onmiskenbaar hij,
eigent zich steeds meer kamers in ons toe.

2017


Nog een gedicht uit de nieuwe bundel van Anton Korteweg.

Wie oren heeft, slaat hij ermee om de oren, de dichter: ons dagelijkse getob vol met onvervulde verlangens en met maar één doel: op weg naar het einde… Ach, lezer, het is wat jij allang wist

Archief 2017