Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 42 - Miriam Van hee: Pinguïns

donderdag 19 oktober 2017

de jongen hebben nog dons op de borst
als ze toekijken hoe zich hun moeders
langzaam verwijderen, in de mist, als
hebben ze voetboeien om, hun tijd is

gekomen, zij moeten zich storten in zee,
de jongen zich redden alleen, wie heeft
hun geleerd om nooit de vorm uit het oog
te verliezen, zij zien naar het schijnt elkaar

nooit terug, daar staan zij, de ijzige wind
blaast verzamelen, het is zaak voor de
sprong vrienden te vinden en je vraagt

je wel af wat ze voelen, heimwee
verlangen, maar het is dit, geen keuze
geen sneeuwpret maar voetboeien, dit

2017


Prachtig 'sonnet'. De jongen kijken toe hoe zich hun moeders langzaam verwijderen. Toch blijven ze staan: als hebben ze voetboeien om. Want ze hebben geleerd om nooit de vorm uit het oog te verliezen en dus blijven ze kijken naar de zee en niet naar hun vertrekkende moeders, ook al zien zij naar het schijnt elkaar niet terug. Het is geen keuze, maar bittere noodzaak. Immers: hun tijd is gekomen, de jongen moeten zich storten in zee, [...] zich redden alleen. Ze schuifelen naar elkaar toe, want hun instict leert: het is zaak voor de sprong vrienden te vinden. De ijzige wind blaast verzamelen... 


 

Archief 2017