Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 34 - Luuk Gruwez: Balans (1)

zondag 20 augustus 2017

(Over de doden niets dan goeds.)

In memoriam Eriek Verpale

Nu de kamp voorbij is en verloren

ruim ik je peuken en bezopenheden op,
je balorige scharrels, scherven van verzen.
En de tristesse van duizenden lege flessen.

Wat zocht je nu echt, metaforen of meisjes?
Een dikke bril wellicht, een haarlok of een trui,
niet het hebberige van een lijf, naakter dan naakt.
Vanwaar toch de verdichtsels die je op moest hoesten?
Je vliegend tapijt? Liters Liebfraumilch, te zoete port:

kieskeurig was je niet meer voor je dagelijksheid.
Nog amper had je iets gaafs in de mond. Niet eens
een halve vent in je pen. Toch handhaaf ik, na de krop
in je strot, mijn dank aan elke stomme grap,
voor al het magistrale geklets waarmee je mij bedacht.

2017


Zij schreven ook samen een boek: Luuk Gruwez (1953) en Eriek Verpale (1952-2015):
 
Onder vier ogen. Siamees dagboek. Ik herinner het me als de notities van twee tobbers aan elkaar.
Dit
In memoriam is het eerste gedicht binnen een vierluik, afgedrukt in het zomernummer van poëzietijdschrift Het Liegend Konijn. Gruwez herinnert zich, maar wij leren Verpale hierdoor pas kennen. Was er niet goed meer aan toe, lezen we, zowel lichamelijk (nog amper had je iets gaafs in de mond) als geestelijk (niet eens een halve vent in je pen). Ik ga toch eens kijken wat er van de gestorvene in mijn boekenkast staat...  

Archief 2017