Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 50 - Nachoem M. Wijnberg: Liedje

woensdag 13 december 2017

Hoe ik kan laten zien
dat ik mij herinnerd heb
hoe jij bent, kijk maar
hoe ik je kan nadoen.

Niemand die mij ziet
denkt dat ik jou ben
maar zo denk ik aan jou
en verder aan niets.

2006


Winnaar van de Jan Campert-prijs (2004), de Ida Gerhardt-Poëzieprijs (2008, voor de bundel Liedjes, waaruit bovenstaand gedicht komt), de VSB-Poëzieprijs (2009) en nu ook de P.C. Hooft-prijs (2017).
 
In november nam ik drie dagen achtereen (zie hier en hier en hier) een gedicht op uit zijn nieuwste bundel. De komende weken zal ik ook eens terugblikken op zijn oudere poëzie.

Archief 2017