Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 27 - Abdelkader Benali: Ze zeggen

vrijdag 07 juli 2017

ze zeggen dat je volgend jaar onze namen zult noemen
ze zeggen dat je gisteren vrolijk was 
ze zeggen dat je morgen beter bent
ze zeggen dat het alleen maar leuker wordt
ze zeggen dat een broertje of zusje erbij ook leuk zou zijn
ze zeggen dat het nooit helemaal went
ze zeggen dat je in een vloek en een zucht groot zult zijn
ze zeggen dat je mooi bent
ze zeggen dat het eenzaam maakt
ze zeggen dat we nu lange reizen moeten maken
ze zeggen dat je snel weer beter zult zijn
ze zeggen dat je alles zult kunnen
ze zeggen dat tandjes nageboorte zijn
ze zeggen dat het licht uit moet
ze zeggen dat elke fase een fase is
ze zeggen dat het hoesten erbij hoort
ze zeggen dat angst je beste vriend is
ze zeggen dat het zo voorbij is
ze zeggen maar wat

2017


Gisteren
beloofde ik nog een tweede nieuw gedicht van Abdelkader Benali. Ook
ze zeggen gaat over die kleine dochter, tot wie hij zich richt. Maar die ze zijn niet haar ouders, want in de eerste regel staat: ze zeggen dat je volgend jaar onze namen zult noemen. En verderop: ze zeggen dat we nu lange reizen moeten maken. Onze en we zijn de ouders dus. Wie die ze dan zijn? Gewoon de kraamvrouw en crècheleidster, babysit en oppassende opa & oma, buur en vriendin, schoolarts en collega, onbekenden op straat en in de supermarkt. Want ze zeggen maar wat. Toch?

Archief 2017