Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 46 - Mark Insingel: De druiven...

donderdag 16 november 2017

“De druiven waarvan hij
beweert dat ze zuur zijn,

hij ziet met lede ogen
aan hoe ze rijpen.

Hij staat me te honen
als ik er wil grijpen.

Hij wilde ze missen
als ik maar mislukte.”

-----

“Ze wil niet dat ik met haar rekening houd,

want dan is het net alsof
ze wil dat ik het doe.

Ze wil dat ik het doe
zonder dat ze het wil.

Ze wil dat ik met haar rekening houd.”

1994


Ik zou nog terugkomen op de zure druiven. Bovenstaande twee gedichten vormen de proloog van De druiven die te hoog hangen en daarmee is de toon gezet. Deze man en vrouw kiezen voor zichzelf en tegen de ander en dus nooit voor elkaar.
Dichter en vriend Ed Leeflang zei mij ooit: Als je in een relatie iets uit te praten hebt, is het handiger samen de tuin om te spitten dan tegenover elkaar aan tafel te gaan zitten. Hij had gelijk. Misschien is dat de reden waarom Insingels poëzie mij op dit moment niet raakt: ik heb met De Liefste niks uit te praten en ik heb niet eens een tuin…

Vanaf morgen laat ik mij wèl weer raken. Andere dichter, ander gedicht…

Archief 2017