zondag 04 november 2018
Hartelijk, liefst geluk wens ik je met je Verjaardag
Hoe oud ben je nu eigenlijk - twee of drie (en twintig)?
Ik moet je zeggen dat er weinig toe doet, als je maar
een beetje gelukkig bent. Helpt het, ondeugende
zelfgemaakte, indien ik je verzeker dat ik zo harts
tochtelijk van je hou en je deugdelijker vind dan
goud, wat ik zelf, althans niet nu, kan geven.
Ik wil een exemplaar van de Waterkampieon
voor je meenemen. En laten we de rest van me
zakgeld verpesten aan eten, of wat daar dan
voor door zal moeten gaan. Natuurlijk hadden
we, niet alleen met honden, ook de kat natuurlijk,
in Lyon moeten zijn, om de lichtjes te zien branden
de kleine lichtjes, die branden voor je verjaar
dag, bij wijze van herinnering aan de Heilige,
de Maagd, die omtrent je geboortedag, eeuwen geleden, de pest
verdreven heeft uit je geboortstad, de stad Leeuw.
Alle, althans de meeste mensen, verhelderen dan hun
vensters met een soort waxinelichtjes, uit dank
'baar'heid en toen en niet anders ben je geboren.
Ik wist niet wat me overkwam, hoewel het verhaal
al wel eens gehoord had. Ach lieveling, toen in
dus jouw tijd, gloeiden die lichtjes, drie dag lang.
Het leek me een goed teken. Op de tekenen moet je
letten, leer ze lezen of begrijpen, want dan zal je weten
wat ons nog te wachten staat. Versaag niet, ik heb je toch
anders geleerd. Hou vol in Godsnaam en bestrijd
dat wat je niet het goede lijkt. Ik zal dat ook verder
proberen. Hoe blij ik niet was op 3 December, om
dat ik je moeder was, van toen af aan: Altijd
1975
Een verjaardagsgedicht voor haar zoon Gillles, die in 2006, drie jaar eerder dan zijzelf, overleed, pas 54 jaar oud. Hij was verslaafd aan heroïne en had aids. Moeder en zoon hadden geen contact meer.
Uit Maaike Meijers biografie:
Juni 2006 […] ligt Gilles in het hospitaal na een zware operatie. Hij lag al maanden ziek thuis, niemand wist precies wat er aan de hand was. De psychiater Jan Meijer, Gilles’ vriend en onbezoldigd lijfarts, ontdekte dat Gilles al geruime tijd zijn hiv-medicatie niet had ingenomen. Jan had al meerdere malen geprobeerd daar ernstig met Gilles over te praten. Volgens Odile (Gilles’ vriendin, fv) verdroeg Gilles de medicijnen niet en werd hij niet goed behandeld. Gilles kreeg tbc in nieren en longen. Jan Meijer ging dagelijks langs in het ziekenhuis, waarbij Gilles over alles praatte, behalve over zijn onafwendbare dood. […]
Zijn lichaam geeft het op.
Onze lieve, grootmoedige, formidabele Gilles is op 1 juli 2006 om 15.40 vredig gestorven, omringd door zijn meest nabije, geliefde familie en vrienden
zo luidt het overlijdensbericht, ondanks het feit dat zijn moeder niet aan Gilles’ bed is geweest. Ze heeft ernstige gezondheidsproblemen en is een paar maal gevallen: later blijkt dat ze eind mei een herseninfarct heeft gehad. Maar ze weigerde ook alle contact, zelfs nadat Gilles; goede vriend Jeannot haar vanuit het ziekenhuis dringend had gevraagd dan toch even telefonisch met haar zoon te praten. […]
Gilles wordt op zaterdag 8 juli begraven in aanwezigheid van honderd mensen, waaronder oude vrienden […] en veel collega’s […]. Er is een prachtig afscheid, met liederen, liefdevolle toespraken en Doortje die voor haar pleegvader Ameli en Prokofjev op de piano speelt.
Maar Frederike, die je moeder was, van toen af aan: Altijd, ontbreekt…
Lees ook hier.
