Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 46 - Anna Enquist: Herinnering

vrijdag 23 november 2018

Verbaasd merkte de moeder 
dat zij een menigte werd. 

Binnen enkele dagen was het 
gebeurd, bleek zij uiteengevallen 
in een waaier van vrouwen. 

De weerloos-blije liep daar 
van haar geheugen te genieten; 

de verslagene, die snel op weg 
wilde naar welke dood dan ook; 

de trieste die er niets van begreep, 
die alleen zachte vlindervleugels 

tegen de wangen van het kind 
zag slaan, onophoudelijk. Rond 

het groepje stormde de furie, 
pamfletten en woedende brieven 

in de handen. Achteraan ging 
de wanhoopsmoeder die al maanden 
de kapper niet had gezien. 

Hoe hen te hoeden, te zorgen dat elk 
de voeten in dezelfde richting sleept? 

Ons is iets overkomen, kan ze zeggen, 
wij zijn de menigte die moeder heet.

En zij die in de verte aan het water
staat, en wenkt, is een van ons.

2004


Vervolg van gisteren.

Archief 2018