Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 29 - Koenraad Goudeseune: Ieper, herdenking

maandag 23 juli 2018

Verleen gratie aan zij die voor hun vaderland gevallen zijn
en zonder graf.

Ze liggen daar.
Over nog eens honderd jaar liggen ze er nog.
Nog steeds verloren, anoniem, onvindbaar en op plaatsen
waar ik als kind voetbalde, me verveelde,
mijn eerste liefje vingerde.

Laat ze gaan, alle vijfenvijftigduizend.
Pardonneer hen.
Reken hun niet langer hun vechtlust aan.

Mijn vader, al spittend, vond ooit een hand
van een gevallen soldaat. Alleen zijn hand.

Aan een vinger de resten van een trouwring,
als een ronde, verbrande lucifer.
Wat ooit goud was, was niks meer. Stof.

De hand waarmee hij de trekker had overgehaald.
Niet één keer, maar steeds opnieuw.
De hand die in het slipje van zijn jonge vrouw verdween,
enkele keren slechts.

Mijn vader spitte die hand weer onder.

Nu ligt mijn vader ongeveer daar waar hij die hand vond.
Ook met een trouwring aan. In dezelfde aarde.
Mijn oude vader.

Verleen ook hem gratie. Laat het over zijn.

2018


Zie gisteren.

Archief 2018