Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z),
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 47 - Marga Minco: Herkenning

dinsdag 27 november 2018

Voetbal was vroeger voor mij
Holland-België op zondagmiddag
met de stem van Han Hollander
(leuker dan het boekenhalfuur van
Dr. P.H. Ritter Jr.),
mijn vader en broer gekluisterd
aan de radio, hun vreugde
als Bakhuys weer een doelpunt had gemaakt.

Later nam onze sportredakteur me soms mee
naar een wedstrijd van NAC,
ik versteende op de tribune,
het geren van die jongens
maakte me niet warm – 
gelukkig hoefde ik nooit
sport te verslaan.

Voetbal is nu vooral
Ajax op de tv
met een overbodige stem erbij
(liever had ik een summiere ondertiteling
en wat lichte achtergrondmuziek).
Ik kan het nog steeds niet goed volgen,
maar als B. roept: ‘Jezus,
kijk eens wat Pietje nou weer klaarmaakt!’
weet ik
hij is de aanvoerder
hij is nummer elf
hij doet bijzondere dingen.

Na afloop komt hij even
in close-up op het scherm
en ik herken hem
aan zijn merkwaardige ogen 
(het rechter wijkt wat af)
die altijd ernstig kijken,
ook als hij schouderkloppen inkasseert.
Een serieuze voetballer, geloof ik.
Ik herken hem zonder dat ik hem
op de rug heb gezien,
ik wéét het:
dat is Piet Keizer. 

1973


Voor toelichting: lees hier.

Archief 2018