Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 37 - Ingmar Heytze: De laatste dag

zaterdag 22 september 2018

In memoriam Peter Vos (1935-2010)

Als het dan moet, dacht je misschien,
doe het dan maar in november, als
de hemel je schutkleuren draagt,
als het nog nergens te laat voor is,
de grond nog nèt zacht genoeg
voor je blinde mollenhart.
Als het dan moet, dan wanneer
de dagen zichtbaar korter worden,
zodat er tijdig iets kan ingeschonken
op de kunst, op zonen en vaders,
of gewoon tegen de zenuwen.
Gele bladeren buitelen door de stad.
Op elk blad staat een dier: uilen, muizen,
mezen, hazen, mensvogels, vogelmensen.
Een tapijt van mussen, zwart geringd,
scharrelt over het pad, niemand tekende
ze beter. Geen mus, geen mens
zal Vos vergeten.

2018


Voor toelichting: lees hier.

Archief 2018