Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 37 - Tom Lanoye: De veteraan

donderdag 20 september 2018

We troffen hem aan op z’n kont in de zon, blind
Van het front, en lieten hem. Maar langs het hek
Passeerde een vers bataljon. Ieder groentje begon
Hem naar advies en ervaren te vragen, als gek.

Hij zei dit, zei dat, trok heel zijn trommel open.
De zwartste visioenen van ieder leeg hoofd
Vlogen plots op, naakt en onfris. Iedereen zweeg.
Toen werd hij ons gewaar aan zijn zijde en zei:
‘Hoe kunnen die sukkelaars weten hoe het is?’

Daar stonden wij. Te kijken naar hem, op de grond,
Met zijn oogkassen gericht op de verdwijnende rij.
Toen iemand van ons op ’t gedacht kwam te vragen:
‘En hoe oud ben jij?’
                                    Achttien, de derde van mei.’

2001


Oorspronkelijk van Margaret Postgate Cole (1893-1980)
Voor toelichting lees hier. 

Archief 2018