Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 24 - Maarten Inghels: Honger

dinsdag 19 juni 2018

We moeten praten over lichamen, mijn lichaam
Bij jouw lichaam is adem honger
De honger van een halve tweeling
Honger raakt mij aan, raakt mij aan
Het geheim van honger is herinnering
Het tegenovergestelde van vergeten
Dolende lichamen hol van honger
Wandelaar, inbreker, vreemdeling
Dansen in het licht van nooduitgangen
Jouw lichaam spatie mijn lichaam

2018




We waren gebleven bij de poëtische Scheldetocht.

Inghels liet twee duiven los: een van de linker- en een van de rechteroever van de rivier. Beide met een kokertje rond de poot met de helft van het gedicht. Weer compleet met foto’s uiteraard.

Twee kruisende duiven kijken elkaar in de ogen op weg naar huis

1.
Alle vogels zijn nesten begonnen, behalve jij en ik. Waar wachten wij op?

2.
De omhelzing laat ons ruiken naar hetzelfde hemd van huis. Zijn wij niet al volmaakt tezamen in het nest van de nacht, waarin wij onze dromen hebben vermengd?


Inghels gaat aan boord van een vrachtschip om mee te liften van Antwerpen naar officiële zusterstad Sint-Petersburg. Een bootreis van zes dagen, waarvan hij een gedichtendagboek bijhoudt. We lezen daarin dat Tsaar Peter de Grote de reis in 1717 andersom maakte. Ook weer met foto’s uiteraard.



Inghels houdt een Volksbevraging in een gedicht in 35 verzen vol vragen aan de lezer over zijn of haar gemoed, geloof en cultuur, waaronder (21) Voor hoeveel procent besta je uit gevoel? Hoeveel blijft er nog van je over na aftrek van tranen en verstand en (32) Je hebt jezelf een heel leven gegeven om iemand te vergeten, wie deed met jou hetzelfde? Compleet met antwoordformulier.
In foto’s verschillende handgeschreven reacties.

 




Tenslotte het meest curieuze project, rond het gedicht van vandaag:

Als reactie op de antwoorden van Volksbevraging schreef ik het gedicht Honger. Vervolgens zocht ik 10 mensen die elk één versregel uit het gedicht lieten tatoeëren in mijn handschrift. De titel plaatste ik op mezelf. Deze 11 mensen belichamen samen één gedicht en zijn een mensenleven lang verbonden. 600 mensen stelden zich kandidaat met een lichaamsdeel naar keuze.

We zien foto's van dichtwoorden en -regels op boven- en onderarmen, onderbeen, schouwderblad en volledige rug. Compleet met motivaties om mee te werken van mannen en vrouwen van 21 tot 62 jaar.

Mensen beschouwen mij als vrouw, maar ik voel mij bijna man. […] Mijn lichaam vecht, want het voelt zich niet compleet verkeerd. Aiden S, 23 jaar koos de regel: De honger van een halve tweeling. En Wannes V.E., 40 jaar: Vanaf mijn 23ste zit ik in een rolstoel door een erfelijke zenuwziekte waardoor de communicatie tussen hoofd en benen spaak liep. Mijn vader ging mij voor in deze ziekte en koos zeven jaar geleden voor euthanasie. […] De herinnering aan honger lees ik op twee manieren: de herinnering aan mijn gestorven vader of die aan de tijd toen ik nog geen rolstoel gebruikte en vrolijk door het leven liep. Zijn regel: Het geheim van honger is herinnering..

Zie hier de foto's! 

Archief 2018