Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 2 - Yannick Dangre: Later

vrijdag 19 januari 2018

als ik een lelijk en teder hoopje as zal zijn
en jullie met natte vingers
de richting van het verdriet staan te gissen bid dan niet 

maar staar lachend naar jullie hoofd 
ik zit er nog vloekend op sudoku’s
etend de planten water gevend

omdat hij het weer eens vergat en alleen bezig was 
een natuurwet te worden al heeft hij nooit ontdekt welke 
behalve dat ze krachtig was 

zorg goed voor mijn kind ook als hij dertig is en ik 
samen met zijn vader nog steeds zijn gebreken bepaal 
weet ook dat we de kwaadsten niet waren hoogstens wisten we niet 
wat er zo vreemd was aan elkaar

dat we ons zo nodig moesten bewaren
tot de tijd mijn vel in de aanbieding zette en hij zichzelf
naar zijn verleden begon te wenken tot ook ik geen andere keuze meer 
had dan ten koste van alles een voorsprong te nemen dus vergeef me
dat ik net als jullie een knoop in mijn kind heb gelegd om mezelf
niet te vergeten

2014


Gisteren hij; vandaag komt zij aan het woord. Zesde afdeling; we naderen het einde. Wat een zinnen: als ik een lelijk en teder hoopje as zal zijn en jullie nog met natte vingers de richting van het verdriet - lees: het uitstrooien van dat lelijk en teder hoopje as - staan te gissen... Maar vooral: vergeef me dat ik net als jullie een knoop in mijn kind heb gelegd om mezelf niet te vergeten. Wat een beeld, wat een bundel!

 

Archief 2018