Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 36 - Ted van Lieshout: Er heeft vannacht...

zondag 09 september 2018




Er heeft vannacht een sneeuwman
in de tuin gestaan. Een konijn kwam
tevoorschijn en keek zo lief

dat de sneeuwman ervan smolt.
Hij boog zich voorover om het konijn
teder te kussen en plotseling beet

het beest hem ij zijn neus. Het rende weg
met in zijn bek de wortel die hij uit
het gezicht van de sneeuwman getrokken had.

Zo is de liefde. Je dènkt dat er
van je gehouden wordt, maar
ze gaan er met je neus vandoor.

2018


Over de vorige bundel van Ted van Lieshout was ik zeer lovend. Dat geldt ook voor de nieuwste. Sowieso is elk van zijn bundels alleen al een belevenis door de wijze waarop de schrijver-beeldend kunstenaar beide disciplines verbindt door te spelen met taal, maar ook met typografie. In Ze gaan er met je neus vandoor gaat hij daarin heel ver.

Met bovenstaand gedicht lijkt er in het begin nog niks aan de hand. Een sneeuwman smelt (figuurlijk, maar ook letterlijk, want er heeft gestaan) voor een konijn, maar de liefde blijkt niet wederzijds. Het koijn keek lief, maar bleek sluw. Schijn bedriegt. Maar dan de laatste alinea: Zo is de liefde. Je dènkt dat er van je gehouden wordt, maar… Oeps, de vernederde sneeuwman en dat lief gevonden konijn zijn een metafoor. De dichter heeft liefdesverdriet. 

Je slaat de bladzijde om. Een lege pagina. Daarna nog een lege pagina. Of nee, in grijstint onderaan: Ja? En? Hoe nu verder, dichter? We moeten dóór! Op de volgende pagina verandert het grijs in zwart. De schrijfletters raken hun geduld kwijt en nemen de regie van de dichter over. 

Morgen verder.

Archief 2018