Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 34 - Alain Teister: Folder

dinsdag 28 augustus 2018

Hé pap, na school, hè, ik had eerst huiswerk gemaakt,
toen mocht ik nog spelen, ik trapte bijna
een ruit in, net naast, en toen vóór het eten
was de post nog geweest en keek ik met mama en
mama en
mama en
keken we die catalogus in die ze hadden gekregen,
daar stond alles in joh. Zit-elementen, die je kon schuiven
kasten die je net zo kon aanbouwen als je wou
en een bank joh, die kon je zo in een bed 
veranderen, jeeh, wat een jokumme kamer,
net zo een als ik wou, die krijg ik
nou.


Een zoon spreekt tot zijn vader. Aan de telefoon? Papa woont niet meer bij mama. Mama is inmiddels met iemand anders: mama en, mama en mama en… Laat maar, solidair zijn met beide ouders is al lastig genoeg. Om zich meteen alweer te vergissen: we keken die catalogus in die ze hadden gekregen. Nou ja, hij heeft ook zoveel haast om zijn enthousiasme te delen, want zijn slaapkamer wordt opnieuw ingericht: jeeh, wat een jokumme kamer, net zo een als ik wou, die krijg ik nou.

Nu komt de vader zelf aan het woord. Of nee, die luistert naar zijn opgewonden zoon die hij mist en (al gauw?) weer hoopt te zien. Hij denkt:

Hé zoon, als je ooit zo’n catalogus
tegenkomt voor uitschuifbare vaders,
aanvragen maar, liefst met prijsopgave,
en van alles wat dan
al blijkt te zijn prijs gegeven,
vouwen we
vouwen we vouwen we noem maar wat
vouwen we samen een feestmuts.

Al gauw?


Mooi gedicht van Alain Teister (pseudoniem van Jacques Boersma, 1932-1979). 



 

Archief 2018