Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 6 - Hanneke van Eijken: Parijs

dinsdag 13 februari 2018

Ik heb geen antwoorden, zoon, al kan ik veel
verhalen lezen, bloemen en ijsjes maken van klei
en stotterende slangen nadoen om je te laten lachen
ik kan liedjes zingen over poezen die stout zijn
fietsen maken, dingen lijmen

ik weet hoe je het liefste ligt en hoe je in de wereld past
en hoe de dagen zwaar hijgen in mijn nek
hoe we rennen door het bos en eekhoorns zoeken
dennenappels systematisch bekijken
en waar je het allerliefste gekriebeld wordt
ik weet dat allemaal

ik heb geen antwoorden, zoon
op de wereld die soms pijn heeft, op blauwe plekken
en geweld, maar ik zal je alle woorden leren
die ik ken

dat is geen antwoord, maar een stelling om achter te schuilen

een deken om ons heen

2018


Eergisteren wees ik al vooruit naar dit gedicht over de terroristische aanslagen in Parijs, november 2015. Net als in het gedicht van gisteren, over de aanslagen in Brussel, besluit de ik-persoon niet te vervallen in pessimisme, maar te kiezen voor het optimisme, want ik heb geen antwoorden, zoon [...], maar zal je alle woorden leren die ik ken / dat is geen antwoord, maar een stelling om achter te schuilen / een deken om ons heen 

Archief 2018