Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 24 - Maarten Inghels: Ars Poëtica

maandag 18 juni 2018

Het gewicht van de wereld? Poëzie.
De lekkende kraan in mijn keel? Poëzie. Poëzie. Poëzie.
Wanneer ik mij verslik in mijn slaap en hoestend wakker word? Poëzie.
Het zwijgen tussen twee hartslagen? Poëzie.
De papiersnee in mijn middelvinger? Godverdomse poëzie.
De ballon opblazen tot zijn maximale spanning? Poëzie.
Mijn geliefde weet waarheen wij de komende tien jaar op vakantie gaan: naar poëzie.
Wat duwt de wind in mijn rug? De poëzie — of het gebrek daaraan.
Wanneer het regent, bezoek ik de vissen. Poëzie?
Hoe mijn inkomen eruitziet vraagt mijn vader? Noodgedwongen de poëzie.
Wat hebben ze voor een appel en een ei aan het circus verkocht? De poëzie.
Europa? Poëzie.
Lapis lazuli? Poëzie.
De maan knipoogt? Geblinddoekte poëzie.
De eeuw geeuwt, en ik ben vrij. Poëzie.
Wie ben jij? vraagt u. De poëzie — ik ben er vaker niet dan wel.
Je tilt een steen op en het glipt in groten getale weg. Poëzie.
Wat roepen de toeschouwers luid en duidelijk wanneer ik op mijn bek ga?
Poëzie! Poëzie!

2018


Waar waren we gebleven: de dichtregel Wanneer wij zomer zaaien in elkaar, geplant met eetbare zaadjes in museumtuinen.
 

 


Alles in het kader van de poëzie. Zijn Ars Poëtica staat hierboven. Zijn zwijgen tussen twee hartslagen? Poëzie!

Inghels nam zijn intrek in het leegstaande boothuis van het Antwerpse Middelheim-museum. Bij wijze van dank schonk hij de toezichtgevers een brokaatkarper voor de kasteelvijver. Wij lezen de brief aan de toezichthouder en zien foto’s van de karper.

Inghels onderzocht of poëzie imago-verlagende winkels af kan helpen van de extra belasting die zij moeten betalen. Daarvoor plaatste hij op maat gemaakte lichtreclames met het (imago-verhogende) woord Poetry voor het raam van 141 nachtwinkels, 45 belwinkels en internetcafés, 84 praatclubs, 17 shishabars, 12 seksshops en 8 videotheken. We lezen de reacties van de eigenaars: But who’s going to pay for the electricity?



Inghels maakte stadskaarten waarop hij alle publieke en private camera’s aanduidde: de route om onzichtbaar door Antwerpen te lopen.



Inghels stuurde een gedicht met een schotelantenne naar de maan en radiozendamateurs van over heel de wereld vingen het weerkaatste signaal op. Van het antwoord van de maan werd een soundscape gemaakt voor een kortfilm. We lezen het gedicht en zien foto’s van schotels en zendamateurs. 

[En op youtube staat een filmpje: zie hier.]

Inghels schreef een gedicht in 45 delen tijdens een voettocht van 284 kilometer in 11 dagen. Titel: Ik volg de rivier, ik ben de rivier. Hij volgde de Schelde van de bron in het Franse Gouy tot in Antwerpen, de stad die de bron van de Schelde in 2009 voor de helft aankocht. We lezen het gedicht en zien de foto’s.



En er is nog zoveel meer! 

Archief 2018