Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 2 - Ester Naomi Perquin: Zoek

maandag 15 januari 2018

Waar je gek van wordt? Dat ouders wachten
en de dag dichtklapt. Weten dat er sporen zijn, te klein
voor elk oog. Een stofje, een flinter, de val van het licht.

Het is het geweld niet waarvan je wakker ligt, het zijn de keuzes
die je maakt. De tijd die tikt. De roep om harde feiten.

De meeste dingen slijten maar dit niet. Hoe je ’s nachts, wakker,
alles overziet. Het huis, de auto. De grootte van het zoekgebied,
hoe mos groeit op een boom, de manier waarop een sigaret`
is neergelegd. Het toeval helpt en toeval pest.

Hoeveel uren kun je stoppen in een dag, een week? Achter je rug
ligt steeds de plaats waar niemand zoekt. En jij staat altijd
ergens met je rug naartoe.

Ze wachten aan de rand van elke dag. Moeders en vaders.
Het huilen, het zwijgen, het in de verte staren.
Hoe haar laatste uren waren.

Je wordt niet gek. Niet echt. En niet vandaag. Er zijn nog uren
tot het donker wort. Er ligt een vraag. Er is nog tijd.
Er kan niets worden uitgewist.

Soms zou je willen dat het antwoord zachter is.

2017


Ook vandaag uit Lange armen. Gedichten over de politie.

Moeilijk kiezen, want elk gedicht van de tien vind ik treffend. Het bovenstaande doet natuurlijk meteen denken aan de zaak Anne Faber. Maar dat is één tragedie van vele, want Ze wachten aan de rand van elke dag. Moeders en vaders. Het huilen, het zwijgen, het in de verte staren. Hoe haar laatste uren waren. […] Soms zou je willen dat het antwoord zachter is.

Archief 2018