Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 42 - Ingmar Heytze: Angst

zondag 21 oktober 2018

Angst,

Ik lees je in de ogen van mijn kind.
Ik zag je in het laatste masker van en vriend.
Je loert uit alle hoeken tegelijk of ik wel kijk.

Wanneer ik denk dat je ver weg bent sta je
achter me, een kleine barst in de werkelijkheid,
wachtend tot ik me omdraai, een catastrofe

in de maak. Ik voel mijn halve leven al hoe
het zal zijn, het einde dat ons wacht, verdoofd
tegen de pijn, jij zwijgend aan het voeteneind.

Tot dan ben je mijn pantser want je past me
als een has. Ik ben bang dat je mijn schouders
koos omdat ik je kan dragen.

2018


Vervolg van gisteren.

Eén gedicht eerder spreekt hij niet De Dood, maar De Angst aan. Bovenstaand gedicht dus, met een heel mooi slot. Het gedicht lang spreekt de dichter de gepersonifieerde Angst rechtstreeks aan in de tweede persoon, maar uiteindelijk zegt hij toch gewoon: ik ben bang. Oftewel: Angst, ik heb angst. Niet voor niets vallen ze dan samen: Ik ben bang dat je mijn schouders koos omdat ik je kan dragen

Archief 2018