Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 51 - Leo Vroman: Zomer

zaterdag 29 december 2018

Deze zomer, als het asfalt is gesmolten,
Trotseren wij de volte van de wegen
en klimmen naar een kouder land.
Daar komen wij dezelfde mensen tegen.
Glimmend staan hun auto’s langs de kant
en wij tussen de ranonkels bloeiend,
glimlachend, worden al dan niet herkend
(allebei even vermoeiend).

Zomer, zomer, en waar denk ik aan?
Aan de zomers wee voorbij gegaan
toen Zwitserland scheen te bestaan,
te bestaan uit zonlicht hooi en gras
toen ik een aangeboren jongen was
die over verre reizen las.

Tegen de Matterhorn als achtergrond
komen mijn ouders en mijn broer tot leven,
zachte wolken zelfs nog even,
en bosbessen met slagroom in mijn mond.

Zo kruipt mijn lijf, van top tot teen te voet,
het vorige millennium tegemoet.

1999


Voor toelichting: lees hier. 

Archief 2018