Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 48 - Judith Herzberg: Hoe

vrijdag 07 december 2018

[Zie en beluister hier]

“Als ik een man was 
zou ik wel weten hoe 
mij lief te hebben. 

Ik zou mijn plotselinge 
droefheden een bedding 
geven, mijn natte haar 
naar achteren strijken, 

mijn boodschappenlijstjes 
zou ik aanbidden en proberen 
te doorgronden. 

Ik zou mijn lege flessen 
naar de glasbak dragen 
en zeggen `onze'. 

Ik zou mij aaien en 
met mijn oor op mijn buik 
willen horen tot waar 
mijn hart harder bonsde. 

Ik zou chocola voor mij kopen 
en die niet helemaal opeten 
maar ook een stukje voor mij 
bewaren. 

Ik zou naar vroeger 
vragen en de naam van 
de hond van mijn eerste 
man's tweede vrouw zelfs onthouden. 

Ik zou mij loslaten zodra 
ik los wou en ik zou 
mij vertrouwen waar 
ik ook heen wou. 

Ik zou mij afhalen als ik terugkwam 
en dan blij zijn. 

Ik zou zelf (als ik die man was) 
niet vaak weg zijn, maar 
trouw tot in de dood (na 
honderd jaar) en 

van al mijn onderkinnen 
de een nog mooier 
dan de ander vinden 
en heerlijk hoe ik rook.”

1996


Edith Leerkes (1959) speelde in het Amsterdams Gitaar-Trio toen dat in 1992 een serie concerten gaf met Herman van Veen. Die ontmoeting was voor beiden zo inspirerend dat Leerkes in 1996 de overstap maakte naar zijn gezelschap: als gitarist, als (mede-)componist en als voornaamste klankbord. Of zoals zij het zelf eens treffend verwoordde “Ik ben zijn gitarist en hij is mijn zanger.” 
Sinds een aantal jaren treedt zij ook solo op en zij bracht drie cd’s uit, waaronder zojuist Hoe het gaat. Ondertitel: Edith Leerkes zingt Judith Herzberg




14 gedichten van Judith Herzberg – van ouder werk, zoals bovenstaand gedicht uit Wat zij wilde schilderen (1996), tot nog niet gepubliceerde poëzie – op muziek gezet door haarzelf en/of Herman van Veen en/of haar zoon Marnix Dorrestein, die de cd produceerde, erop meespeelt en zijn moeders akoestische gitaar elektronisch ondersteunt. 
Mooie reden om weer eens gedichten van Judith Herzberg in deze rubriek op te nemen, al heeft zij over mijn aandacht voor haar werk nooit te klagen gehad: 3 gedichten in 2016, 5 in 2017 en al 11 dit jaar – nu 12. 

Archief 2018