Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 31 - Johnny & Jones: Westerbork-serenade

zaterdag 11 augustus 2018

[Beluister hier]





Ik geloof ik ben niet helemaal in orde
Ik ben met mijn gedachten er niet bij
Opeens ben ik een ander mens geworden
Mijn hart klopt als de vliegtuigsloperij

Ik zing mijn Westerbork-serenade
Langs het spoorwegbaantje
Schijnt het zilveren maantje
Op de heide

Ik zing mijn Westerbork-serenade
Mit einer schöne Dame
Wandelend tezamen
Zij aan zijde

En mijn hart brandt
als de ketel in het ketelhuis
Zo had ik het nooit te pakken
bij mijn moeder thuis

Ik zing mijn Westerbork-serenade
Tussen de barakken
kreeg ik het te pakken
op de hei
Dieser Westerbork-liebelei

Daarna ging ik naar de sanitäter
Die vent zei d'r is heus niets aan te doen
Maar je voelt je heel wat stukken beter
Na 't geven van de allereerste zoen
(en dat moet je niet doen)

Ik zing mijn Westerbork-serenade
Langs het spoorwegbaantje
schijnt het zilveren maantje
op de heide

Ik zing mijn Westerbork serenade
Mit einer schöne Dame
Wandelend tezamen
zij aan zijde

En mijn hart brandt
als de ketel in het ketelhuis
Zo had ik het nooit te pakken
bij mijn mammie thuis

Ik zing mijn Westerbork-serenade
Tussen de barakken
kreeg ik het te pakken
op de hei
Dieser Westerbork-liebelei

 
1943


Voor toelichting: zie hier

Archief 2018