Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 36 - Ted van Lieshout: De berg die wilde groeien

dinsdag 11 september 2018




Hoog in de lucht, waar geen bloempje kan bloeien,
staat een berg die wanhopig probeert om te groeien.
Hij wl zijn spits hoger, zo hoog als de spreeuw,
en net als de hoogte top eeuwige sneeuw.

De tijd dat de bergen bewogen ging heen.
Ze stopten met groeien en werden van steen.
Een heuvel bleef heuvel, een dal bleef een dal,
een berg bleef een berg, voor eens en voor al.

Wees maar tevreden met hoe het moet zijn.
Sneeuw die nooit smelt wordt van ijs en doet pijn.
Nooit groeit een paardenbloem op uit je sneeuw.
Nooit rust een mus op je, nooit eens een meeuw.

Beneden zijn mensen, zo veel in getal,
gezellig en knus en tevreden in ’t dal.
Beneden slaat iemand een arm om je heen;
boven is bittere koude en steen.

Maar zoek je de eeuwige sneeuw en het ijs,
trek dan je jas aan en ga maar op reis.
Vrees je ’t alleen zijn, de vorst, het verdriet?
Je tranen zijn warm. O, vergeet dat toch niet!

2018
 

Hier waren we gebleven.
De zwarte letters hebben zich gehergroepeerd. Pagina na pagina visuele strijd tussen het rode en het zwarte schijflettersleger. Tot zwart wint, aanvankelijk met groot verlies, want er zijn belangrijke schrijfletters gesneuveld : de i, de v, de z...

Laten we nu samen
plecht g een blad   jde
st lte  n acht nemen  oor
al degenen d e ons  n de
oorlog   jn ont allen

[…]

D chter! D chter!
Kom toch! Kom
toch alsjebl eft!
W j   jn er b jna
allemaal nog. We
hebben al d e t jd
op je gewacht,
d chter. We hebben 
 oor je ge ochten!

Het duurt even maar de verloren gegane letters herstellen zich en de dichter ook:

De dichter is zojuist onder de tafel uit gekropen! Volgens ons wil hij eindelijk aan een nieuw gedicht beginnen! Is zijn liefdesverdriet over dan? Dat weten we niet. Wat moeten we doen als hij merkt dat i en v en z er niet meer bij zijn? Misschien merkt hij het niet. Moeten we iets tegen hem zeggen? Hem welkom heten? Nee, we kunnen later altijd nog wat zeggen, als het nodig is. Goed, laten we stil zijn en zien wat er gebeurt. 
|
Dan volgt bovenstaand troostlied en daarna nog een nawoord met foto’s van begraafplaats Ieper en informatie over De Grote Oorlog die er woedde. Een jeugdboek is immers niet alleen om van te genieten, maar ook om van te leren. Fantastische uitgave!

Archief 2018