Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 1 - Antjie Krog: Slapen in de kamer van een meisje

woensdag 10 januari 2018

Oma ziet hoe netjes je bent
hoe goed alles in je kamer
is opgeruimd     hoe je je best doet

hoe je je rooster naast je studeertafel plakt
hoe zorgvuldig je je wekker zet hoe
je als oudste kind enkel je best doet

altijd je best doet je opperste
beste best wat jij onder je
allerbeste beste doen verstaat

maar vanochtend toen je je sap omstootte
zag Oma een ogenblik de angst uit
de hoeken van je gesmolten groene ogen flikkeren

de angst dat best niet telt     dat best niets
oplevert of uiteindelijk nergens toe leidt dat
best de greep van anderen op jou is en vooral

dat je misschien maar een gewoon meisje bent     deze
oma weet hoe je best doen je daar voor de rest
van je leven ongelukkig mee gaat maken

2017


Ook vandaag Antjie Krog. Mooste zin: hoe je als oudste kind enkel je best doet / altijd je best doet je opperste / beste best wat jij onder je / allerbeste best doen verstaat. Dieper kan de dichteres haar Meisje niet laten gaan. In poëzie telt elk woord. Twee keer Oma met een hoofdlletter; de derde keer niet. Ook dat doet ertoe - de witvlakken niet minder. 

Archief 2018