Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z),
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 52 - Maarten van Roozendaal: Christoffel

zondag 30 december 2018

Bekijk en beluister hier (VPRO, 2010)

[Naar het gedicht Waiting van Raymond Carver - lees hier]

Stap nou maar inen start ‘m nou maar
Op weg naar de vrouwmet de zon in het haar
Draai hem het pad af,je bent niet alleen
Christoffel is bij je, ik breng je erheen
We gaan eerst langs het huismet het houtsnijwerk
Dan over de brugnaar het plein bij de kerk
Gaan we naar linksen dan weer rechtdoor
Langs de boekbinderij en de het postkantoor 

Door tot het stoplicht endaar slaan we af
En bij de gevangenis gaan we rechtsaf
Langs de vaart en het tolhuisen over het spoor
Links bij de sluizenen dan weer rechtdoor

Door, rij nou maar door
Ga nou maar verder, rij door
Iedere meter brengt jou dichterbij
Aan het eind van het asfalt wacht zij

Geef nou maar gasen vertrouw me nou maar
We gaan naar de vrouwmet de zon in het haar
Eerst nog de molen die leegstaat en stil
Op de wiekeneen zwaluw die zomeren wil
Dan gaan we naar rechtsaan het eind van de weg
Langs de rubberfabriekmet het gat in de heg
Nog even het hekmet het bankje ervoor
De bocht mee naar links en dan alsmaar rechtdoor 

Door, rij nou maar door
Ga nou maar verder, rij door
Iedere meter brengt jou dichterbij
Aan het eind van het asfaltstaat 

Ergens een huisen in de deuropening
Staat de enige vrouw
Die zeggen mag:
Waar bleef je nou?

Nu we zijn er bijna, geloof me nou maar
Straks zie jij de vrouwmet de zon in het haar
Daar in de verte,daar achter die schuur
Met dat ingestort daken die tekst op de muur
Daar gaan we heenen dan over de dijk
Waar de grijsaard zijn rust zoektonder de eik
Waar bomen vol fruiten de struiken vol blad
Waar alles gewoonzijn beloop heeft gehad

Daar staat het huisen in de deuropening
Staat de enige vrouw
Die zeggen mag:
Ik hou van jou

2010


Pas één keer eerder in deze rubriek (
lees hier) en daarmee doe ik hem ernstig tekort. 
Omdat eind januari de biografie van Maarten van Roozendaal (1962-2013) verschijnt, ga ik mij daar nu al op verheugen door in deze rubriek vandaag een liedtekst uit zijn repertoire op te nemen. Een van zijn favorieten. 



Dat is gemakkelijk kiezen, want in Jij blijft bij mij. Verzameld werk (postuum bezorgd door Eva Bauknecht, zijn geliefde), staan niet alleen al zijn liedjes, maar is ook aangegeven welke hij zelf als zijn beste bestempelde. Die zijn in het boek namelijk voorzien van bladmuziek en een cd-opname. Vandaag mijn mooiste. 

Archief 2018