Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z),
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 1 - Antjie Krog: Hoe zeg je dat

donderdag 11 januari 2018

Ik weet werkelijk niet hoe ik het zeggen moet
je doorgewinterde kortgeknipte baard is misschien
te ná, te dicht op me voor taal, te kiezelgrijs

ik weet werkelijk niet wat ik je ouder wordende lijf kan zeggen
zonder de woorden 'verlies' of 'fataal'. ik weet het niet
ik weet niet waarom het woord 'rimpels' zo banaal klinkt
ik weet niet hoe ouder worden moet klinken in taal

de irissen van je beruchte blauwe ogen
zijn intussen onderhevig geraakt aan groen
stamelender en inniger nu - twee

blijvende koelten die mij een leven lang liefhebben
mijn wijsvinger trekt je wenkbrauwen na
waaruit haren groeien als bliksemschichten
gezicht dat ik liefheb: gezicht van verwering

als ik je tegen me aandruk voelen je haren donzig
je hoofdhuid verbaast me om zijn textuur - evenals
de lange groeven die van je oren naar je hals kerven

de mond die zo briljant kon klieven beroert nu
geurig mijn slaap genadig als brood
je handen laten mijn borsten als glazen donkere 
wijn in hun palmen zinken     misschien wil ik wel zeggen

dat ik je wat dikkere buik zo sexy vind
dat een erectie tegen de lichte glooiing
me het water in de mond doet lopen     misschien wil ik

wel zeggen dat ik mij voor de eerste keer
kan overgeven aan je dijen vanwege hun weke
witheid, dat ik de zachte losheid van je billen 
liever heb dan de jonge harde primitieve geilheid

van vroeger     het gaat je bij seks niet meer
om jezelf, maar om mij     het gaat
je niet meer om voortplanting, maar je

wijdt je in alle rust aan mij - in
deze schat aan ervaring strek ik me uit. het is
alsof je dieper in me gaat, ik stiller word, alsof we
met grotere heelheid klaarkomen. hoe verzet je

je tegen de gemakkelijke uitweg die oud worden slechts
tot metafoor van de dood vermomt? Hoe en waarmee
kom je aan de woordenschat van de ouderdom?

2009


De titel van dit gedicht in Waar ik jou word (zie ook hier en hiervan Antjie Krog was de titel van haar bundel uit 2009; de titel van haar nieuwe bundel gebruikte ze datzelfde jaar voor de gedichtendagbundel van Poetry International. Allemaal niet belangrijke details zolang het zulke mooie poëzie oplevert.

 

Archief 2018