Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 35 - Flip Broekman: Vingerlied

woensdag 05 september 2018

[Beluister hier Adèle Bloemendaal live]
[Beluister hier: Adèle Bloemendaal studio-opname]


Zijn charme moet zeer groot zijn 
En in bed spant-ie de kroon 
Wie is die schone prins 
Waar ieder meisje 's nachts van droomt?

Dat is je vinger 
Je eigen vinger 
Dat is de prins waar ieder meisje 
's Nachts van droomt 

Die stinkt niet naar jenever 
Die kwijlt niet in je nek 
Hij doet gewoon z'n werk 
En dat doet-ie lang niet gek 

Je lichaam is een doolhof 
Maar hij kent er elke heg 
En als moeder plots'ling binnenkomt 
Dan stop je 'm even weg 

Stel dat je koningin bent 
En je man moet weer op reis 
Wie helpt je dan 
Wanneer de grote eenzaamheid verrijst?

Dat is je vinger 
Je eigen vinger 
Die heeft tenminste geen maîtresse  
In Parijs 

De wereld is een rotzooi 
Niemand houdt nog van elkaar 
Alleen je eigen vinger 
Staat altijd voor je klaar 

En laat je niets verbieden 
Want de priester en de paus 
Staan elke nacht tot aan hun knieën 
In hun eigen saus 

Een vrouw die zegt "Ik wil niet" 
Zegt zoiets niet voor de grap 
Soms kost het even moeite 
Voor een man dat heeft gesnapt 

1992


Van vriendin Mieke Kerkhof wist ik dat het boek, vertaald uit het Frans, eraan kwam. Zij is gynaecoloog en wordt bedankt in haar rol van betrokken meelezer en gever van medisch-technisch advies. Ik heb het over Het Clitorisboek, door Mieke omschreven als ‘Het knopje van welbehagen’ revisited. Eindelijk een begrijpelijk en geestig boek over een door velen ondergewaardeerd orgaan




 

Natuurlijk moest ik meteen aan dit lied denken. Adèle Bloemendaal deed er goed aan het laatste couplet weg te laten, want dit einde zou afbreuk doen aan het lied: 

Maar mijn vinger
Mijn eigen vinger
Heb ik nog nooit de ballen
In z'n maag getrapt

Echt een mannen-clou, terwijl het lied nu echt een vrouwen-ding is. Net als de clitoris dus. 

Archief 2018