Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z),
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 1 - Antjie Krog: Ik wil

vrijdag 12 januari 2018

ik wil je zo graag gelukkig maken
ik wil gedichten voor je schrijven
     sober en soepel zoals jijzelf
ik wil voor je zingen
     's nachts terwijl je slaapt
ik wil me aan je geven
     stil als een koortsboom
     zoet en open als mispels
          als mopani's in de herfst
          als maroela's in de zomer
     bruin en heel als een baobab
     vurig als de bloeiende handjes van een kafferboom
ik wil je zo graag iets geven wat je met je mee kunt nemen
wat bij je zal blijven als een klein warm hagedisje
ooit als je oud en eenzaam in de zon zit.

1970


Nooit langer dan drie dagen in één bundel blijven hangen, nam ik mij voor. Maar deze bundel
Antjie Krog ontroert mij diep. Haar poëzie is van grote klasse. Dit gedicht schreef zij voor haar liefste en dus voor mijn liefste. Ik wil je zo graag iets geven wat je mee kunt nemen […] als je oud en eenzaam in de zon zit. Oud en eenzaam… Dan ben je er zelf dus niet meer. Dat is pas liefde: de ander, bij lijden, eerder te laten gaan en, in voorspoed, een langer leven te gunnen. 

Archief 2018