Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 14 - Willem van Toorn: Troost in deze dagen...

maandag 09 april 2018

Troost in deze dagen is vooral hoe zij W’s ogen
met hunkering vult tot aan de rand, zijn handen
met steeds meer herinnering aan haar huid. W en zij kennen
alle donkere portieken in de buurt, alle verscholen banken

in parken en plantsoenen, zij weet elke sluipweg
door dikke winterkleren naar zijn kruis. Zijn vingers
leren en leren hoe & waar en zacht & langzaam
te reizen langs haar buik omlaag en daar waarom.

Zeker zijn er andere uren andere plaatsen, maar
die lijken alleen een af te leggen weg hierheen.
Behalve misschien lezen. Lezen is de andere totale
belevenis die dode gedachten uitwist. Als eerste misschien

Other Voices, Other Rooms, dan
A Farewell to Arms, hoe huilerig later
ook bevonden, dan Wanderer, kommst du nach Spa

omdat het vol stank en lawaai van oorlog zit
maar ook sporen van ander leven bevat,
schoolbord en krijt, een Griekse tekst in schoonschrift.

En ook ‘pity this busy monster, manunkind, ‘not’ en Unser Freund Peregrin
en ‘Es kommen härtige Tage’, ‘Wij stonden in de keuken, zij en ik’ –
waar ligt de waarheid tussen hard en zacht.
 
2018


Wij gaan terug in de tijd, want ik begon achterin de bundel met twee gedichten (zie hier en hier) over de oudgeworden dichter, die terugblikt, stilstaat en vooruitkijkt met zijn vrouw gelukkig nog altijd naast zich. Daarna (zie hier) over de vader wiens dochters het huis verlaten en de dichter die langzaam het ambacht van vertalen leert. Nu lees ik verder terug: de puber die zich bewust wordt van twee liefdes: die voor het lijf en het lezen, of in groter verband: de belichaamde Liefde en het leven in Literatuur.   

Voor wie thuis is in die literatuur:
de citaten pity this busy monster, manunkind, not komen uit E. E. Cummings I X 1 (One Times One), Es kommen härtige Tage uit Ingeborg Bachmanns Die gestundete Zeit en Wij stonden in de keuken zij, en ik is natuurlijk de beginregel van het gedicht Impasse van Martinus Nijhoff;
het boek Unser Freund Peregrin. Aufzeichnungen des Jürgen Brook. Eine Erzählung is van Ina Seidel.

Archief 2018