Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 12 - Vrouwkje Tuinman: Dagbesteding

donderdag 29 maart 2018

Mijn schoonmoeder lepelt advocaatjes weg
terwijl ik haar kleurplaat maak.
Máxima moet lichtgeel haar. Willem Alexander
heeft een eigen stift, melkboerenhond genaamd.
Vorige week was het de paashaas.
Wat is dit toch voor een vergadering?
Nergens een hamer. Wel reikt men citroentjes aan
en zoete witte wijn. Eindelijk, zegt zij.
Ik notuleer met groen en rood de boot waarin de koning vaart.
Kleuren is voor kleuters, zegt ze. Waar woon ik
eigenlijk? Wie brengt me weg? Heb ik nog wijn?
Later op haar kamer ligt het resultaat
op tafel. Kijk, die heb ik gemaakt.

2014


F. Starik schreef in 2012-2013 in een wekelijke column in Trouw over zijn omgang met zijn dementerende moeder. De columns werkte hij om tot het boek Moeder doen. Liefde in tijden van zorg en ouderdom (2013).


Ook Stariks lief Vrouwkje Tuinman schreef over deze moeder en wel in haar bundel
Sanatorium (2014), waar ze, in de afdeling Gesloten afdeling, een hele reeks aan haar verwarde schoonmoeder wijdt. Zoals bovenstaand gedicht.

 

Archief 2018