Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 37 - Olga Kortz: Opeens twee jongens

vrijdag 21 september 2018

getroffen door horizontale bliksem
of anders op zijn minst eens
een vuurbal in het huis

beschaamd en plein public
omdat ik niet bijtijds
feministisch werd

dood op mijn 28e
net geen 27 meer
en daarom ook door
niemand nog benijd

net niet goed verongelukt en
voor altijd verlamd, afhankelijk,
opgesloten in het lijf

dat sowieso morgen stopt met ademen

doodgeschoten omdat ze dachten
dat ik een gangstermeisje was
vergeten dat ik werk heb
en niet opdagen

weg met strafontslag

geen kleren aangedaan
ook vergeten

voorgoed buiten de maatschappij
geplaatst

het is allemaal aannemelijk
een verstandig mens
is erop voorbereid

en toch
had ik nog niet alle scenario’s 
gehad 

het zijn er twee zei de dikke vrouw in de echokamer
(als ze nog geen suiker heeft dan komt dat snel)

het zijn er twee en ze groeien goed en wel

2018


Mooi gedicht van Olga Kortz (1985), die ik wel ken als romancier (Onnozele kinderen, 2012) en columnist (HP/De Tijd), maar niet als dichteres. Het gedicht staat in het augustus/september-nummer van Hollands Maandblad:



 

Archief 2018