Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 9 - Willem Jan Otten: Götterdämmerung

vrijdag 09 maart 2018

Een dochter had de sleutel
en zij wist hij is vandaag alleen.

Uit zijn appartement
klonk het begin van heel
de Götterdämmerung,
die had hij op repeat gezet.

Wat zij eenmaal ingeslopen zag –
zij had het slapen kunnen noemen
maar het was ontslapen zijn, het was
dat er geen eind meer kwam
aan haar ontstaan uit hem.

2018


De vader wist alles van muziek, lazen we gisteren al (zie hier).
Was het echt Götterdämmerung die hij op repeat had gezet toen zijn dochter hem dood aantrof? Soms is de waarheid te mooi om geloofwaardig te zijn. Immers. Götterdämmerung is de opera van Richard Wagner, eind 19de eeuw, over het oneindige. Over – ik ga heel kort door de bocht – de mens die op zichzelf is aangewezen, maar met de hoop op een nieuwe en betere wereld. Dus om daarmee te mogen inslapen... Of nee, het was ontslapen zijn, waarmee we blijven in Wagners sferen.

Archief 2018