Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 21 - 45. Herinneringsring [3/4]

dinsdag 23 mei 2023

Soms kun je je een beetje wapenen, maar soms ook niet.

Als ik deze dinsdagavond rond achten naar boven loop, zegt de Liefste dat ik even naar een fragment van een door haar teruggekeken interview met Simone Kleinsma moet kijken.
En ze vraagt of ik dat wist, dat waarover Kleinsma vertelt: dat Huub van der Lubbe dit lied speciaal voor Loes Luca schreef nadat Loes’ man en Huubs broer Harald overleed? 

Ik zeg dat ik dat allemaal weet; ik neem het lied eind 2017 zelfs op in de kerstproductie die ik dan schrijf, regisseer en produceer. (Lees hier.) ‘En het zit dat jaar toch ook in The Passion’, zeg ik nog.

Dan start de Liefste het interviewfragment met Simone Kleinsma. Opeens zie ik Huub en zijn De Dijk… Als de eerste regels klinken, schiet ik al vol en een uur later ben ik er nog niet uit...

Wat is dat toch bijzonder. 'We zijn onderweg om mooie dingen aan te raken', noem ik dat op mijn site… Maar ik was onderweg naar boven om de Liefste en twee van onze drie lieve honden aan te raken. Oók ‘de mooie dingen’, maar gelukkig niet om bij in tranen uit te barsten… 

Ik was onderweg naar boven met de vraag: 'Kan ik iets voor je doen?' Toen kwam Kan ik iets voor je doen? 

Archief 2023