vrijdag 21 april 2023
'Dertig miljoen dieren vinden jaarlijks de dood in Nederlandse stallen, dus nog voordat ze zelfs maar een slachterij hebben kunnen bereiken...' Hoeveel argumenten moet jij nog horen om nooit meer vlees te eten?
De column van Stevo Akkerman, vandaag in Trouw:
De BBB was zo vriendelijk een wat langer fragment - dus niet alleen een soundbite - te verspreiden uit het stikstofdebat van woensdag, een fragment waarin Caroline van der Plas de degens kruiste met Esther Ouwehand van de Partij voor de Dieren. Zeer interessant. Je zou deze twee politici eens samen moeten uitnodigen voor een tv-gesprek van minstens een uur, maar iets zegt me dat dit nooit zal gebeuren.
In hun onderlinge debatje wilde Van der Plas van Ouwehand weten of zij niet gewoon alle veehouderij wilde afschaffen, ook de biologische en de biologisch-dynamische. Ze kreeg daar geen 'ja' op, Ouwehand zei dat haar partij het aantal dieren in de veehouderij met 75 procent wil reduceren, wat veel is, maar minder dan 100 procent. De enigen die profiteren van de huidige intensieve landbouw, aldus Ouwehand, zijn de Rabobank en de grote agro-industriële bedrijven, niet de boeren.
Gaandeweg de discussie kwam Van der Plas met het verwijt dat Ouwehand de boeren afschilderde als dierenbeulen; dat vond ze zeer ernstig. Daarop wees Ouwehand op de 30 miljoen dieren die jaarlijks de dood vinden ín de Nederlandse stallen, dus nog voordat ze zelfs maar een slachterij hebben kunnen bereiken. Dat getal was nieuw voor mij; de cijfers in dit dossier zijn nogal duizelingwekkend. Je zit er zo een paar nullen naast in een land waar per jaar zo'n 640 miljoen dieren worden geslacht. Maar inderdaad, uit onderzoek van Wakker Dier komt die 30 miljoen naar boven ('Ze creperen letterlijk van ellende'), met als saillante toevoeging dat de sterfte onder kalveren in megastallen structureel hoger is dan in de stallen van kleinere bedrijven.
Die kalveren bleven een beetje rondspoken in mijn hoofd, waarschijnlijk omdat ik onlangs beelden zag van kreupele exemplaren tot aan hun knieën in de stront, maar ook omdat ze sowieso een tragische categorie vormen. Ze zijn, zoals nieuwssite Follow the Money het noemde, 'het restafval van de zuivelindustrie'.
Om koeien melk te laten geven, is het noodzakelijk hen zwanger te maken, en dat levert een product op waar maar weinig vraag naar is: het kalf. Per jaar worden ruim 1,5 miljoen kalveren geboren. Elke Nederlandse koe krijgt in haar leven drie tot vier nakomelingen, veel meer dan nodig is om oude koeien te vervangen. Ze gaan daarom binnen een jaar naar de slacht, zonder ooit buiten te zijn geweest, en worden als kalfsvlees op de markt gebracht. Met forse subsidie van de EU - anders zouden ze alleen maar verlies opleveren.
Het is dus niet eenvoudig kalveren om te zetten in geld, maar er is een onderneming - ik volg nog steeds Follow the Money - die daar goed in slaagt: de VanDrie Group, 's werelds grootste kalfsvleesproducent, een familiebedrijf met een omzet van 2,2 miljard euro en een notering in de Quote-toptien van de rijkste Nederlanders. Het curieuze is dat de directeur corporate affairs van dit bedrijf, Marijke Everts, binnenkort overstapt naar de Rabobank, waar ze 'hoofd agrarische relaties' wordt. Evers, die op VVD-kandidatenlijst voor de Eerste Kamer staat, liet de afgelopen tijd van zich horen als tegenstander van het stikstofbeleid. Ze was ook aanwezig bij het boerenprotest in Stroe.
Ah, dacht ik, zo lopen de hazen.
