Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 5 - 12. Wat we niet meer mogen doen...

zaterdag 04 februari 2023

Wat we niet meer mogen doen (van de domoren)

Pim Lammers schrijft dit jaar het Kinderboekweek-gedicht. Maar… dan bericht de radicaal-rechtse website reactionair.nl dat Lammers in een verhaal (uit 2015!) lezers aanzet tot seksueel misbruik van kinderen. (Onderscheid maken tussen de persoon van de schrijver en de inhoud van zijn werk is klaarblijkelijk al te moeilijk, laat staan goed lezen!) Natuurlijk haakt BN’er – nou ja, binnen de groep van reactionair.nl dan – Monique Smit onmiddellijk aan met haar ongefundeerde statement: ‘Pim, je bent een viespeuk.’ Dat leidt vervolgens tot een petitie tegen 'het verheerlijken van pedofilie' van de christelijk conservatieve website geziningevaar.nl. En daarna is populistisch Tweede-Kamerlid Wybren van Haga er als de kippen (zij het zonder kop) bij om Kamervragen te stellen over deze ‘pedofilieactivist’ Vragen zoals deze:

Bent u niet van mening dat het werk van Lammers, niet alleen zijn boeken voor volwassenen, maar juist ook zijn kinderboeken die regelmatig gaan over seksualiteit in een soms controversiële context, ervoor zorgen dat (jonge) kinderen blootgesteld worden aan zaken en informatie die ongepast en pedagogisch onverantwoord zijn? Zo nee, waarom niet?

Wat vindt u van de steeds verder oprukkende tendens dat kinderen op jonge leeftijd geconfronteerd worden met informatie en vraagstukken rondom seksualiteit, waarbij zij actief worden aangemoedigd om met hun eigen seksualiteit bezig te zijn, terwijl zij daar in veel gevallen nog helemaal niet mee bezig en/of aan toe zijn en ook niet aan blootgesteld zouden moeten worden?

Wat vindt u ervan dat inmiddels verscheidene officiële organisaties, waaronder bijvoorbeeld Free a Girl en prominente personen uit onze samenleving, zich hebben uitgesproken tegen de keuze voor Lammers voor het Kinderboekenweek-gedicht? Vindt u niet dat dit een duidelijk signaal geeft, waaraan gehoor moet worden gegeven?

Pim Lammers heeft vandaag besloten zich terug te trekken als dichter voor de Kinderboekenweek 2023, want het kwaad van dat stupide commentaar ging tot veel erger: doodsbedreigingen aan zijn adres en aan de mensen om hem heen. Zijn statement: ‘Een gedicht schrijven is mij geen doodsbedreigingen waard. De aantijgingen zijn pertinent onwaar en ik heb dan ook aangifte gedaan. De enorme hoeveelheid bedreigingen en de agressiviteit ervan richting mij en mijn dierbaren hebben mij doen besluiten om mij terug te trekken.’ 






Hier schreef ik over die prachtige bundel van Pim Lammers: Ik denk dat ik ontvoerd ben en andere gedichten. ‘Voor straf’ – nou ja, niet voor mijn verstandige lezers natuurlijk; wel voor de domoren - nóg een gedicht daaruit: Wat jongens niet mogen doen. Vanwege wat schrijvers (én fotografen en beeldend kunstenaars én theater- en filmmakers en ga nog maar even door) tegenwoordig niet meer mogen doen: het laten schuren en schrijnen in hun werk.


Wat jongens niet mogen doen

Nick en ik zijn jongens

en er is veel dat jongens niet mogen doen:

- tot half drie opblijven om enge zombieseries te kijken
- op schooldagen bij elkaar logeren
- met losse handen fietsen
- de schrobzaag en de klopboormachine meenemen naar de hut
- schelden met het woordje ***
- spieken tijdens het veel-te-moeilijke-woorden-dictee
- laten spieken tijdens het veel-te-moeilijke-woorden-dictee
- praten over wie het sterkst is, de beer of de leeuw, terwijl de juf een som staat uit te leggen
- toch nog ‘de leeuw natuurlijk’ zeggen
- naast elkaar zitten in de klas
- zonder papa en zonder ladder de bal pakken van het dak
- een tweede slokje bier proeven
- mama vragen wat we gaan eten als ze in een yoga-houding zit.

Wij zijn jongens 
en er is zó veel dat jongens niet mogen doen.

Daarom geef ik Nick 
alleen in het geheim,
alleen als niemand het ziet,
een zoen.

Archief 2023