zaterdag 04 februari 2023
Wat we niet meer mogen doen (van de domoren)
Pim Lammers schrijft dit jaar het Kinderboekweek-gedicht. Maar… dan bericht de radicaal-rechtse website reactionair.nl dat Lammers in een verhaal (uit 2015!) lezers aanzet tot seksueel misbruik van kinderen. (Onderscheid maken tussen de persoon van de schrijver en de inhoud van zijn werk is klaarblijkelijk al te moeilijk, laat staan goed lezen!) Natuurlijk haakt BN’er – nou ja, binnen de groep van reactionair.nl dan – Monique Smit onmiddellijk aan met haar ongefundeerde statement: ‘Pim, je bent een viespeuk.’ Dat leidt vervolgens tot een petitie tegen 'het verheerlijken van pedofilie' van de christelijk conservatieve website geziningevaar.nl. En daarna is populistisch Tweede-Kamerlid Wybren van Haga er als de kippen (zij het zonder kop) bij om Kamervragen te stellen over deze ‘pedofilieactivist’ Vragen zoals deze:
Bent u niet van mening dat het werk van Lammers, niet alleen zijn boeken voor volwassenen, maar juist ook zijn kinderboeken die regelmatig gaan over seksualiteit in een soms controversiële context, ervoor zorgen dat (jonge) kinderen blootgesteld worden aan zaken en informatie die ongepast en pedagogisch onverantwoord zijn? Zo nee, waarom niet?
Wat vindt u van de steeds verder oprukkende tendens dat kinderen op jonge leeftijd geconfronteerd worden met informatie en vraagstukken rondom seksualiteit, waarbij zij actief worden aangemoedigd om met hun eigen seksualiteit bezig te zijn, terwijl zij daar in veel gevallen nog helemaal niet mee bezig en/of aan toe zijn en ook niet aan blootgesteld zouden moeten worden?
Wat vindt u ervan dat inmiddels verscheidene officiële organisaties, waaronder bijvoorbeeld Free a Girl en prominente personen uit onze samenleving, zich hebben uitgesproken tegen de keuze voor Lammers voor het Kinderboekenweek-gedicht? Vindt u niet dat dit een duidelijk signaal geeft, waaraan gehoor moet worden gegeven?
Pim Lammers heeft vandaag besloten zich terug te trekken als dichter voor de Kinderboekenweek 2023, want het kwaad van dat stupide commentaar ging tot veel erger: doodsbedreigingen aan zijn adres en aan de mensen om hem heen. Zijn statement: ‘Een gedicht schrijven is mij geen doodsbedreigingen waard. De aantijgingen zijn pertinent onwaar en ik heb dan ook aangifte gedaan. De enorme hoeveelheid bedreigingen en de agressiviteit ervan richting mij en mijn dierbaren hebben mij doen besluiten om mij terug te trekken.’
Hier schreef ik over die prachtige bundel van Pim Lammers: Ik denk dat ik ontvoerd ben en andere gedichten. ‘Voor straf’ – nou ja, niet voor mijn verstandige lezers natuurlijk; wel voor de domoren - nóg een gedicht daaruit: Wat jongens niet mogen doen. Vanwege wat schrijvers (én fotografen en beeldend kunstenaars én theater- en filmmakers en ga nog maar even door) tegenwoordig niet meer mogen doen: het laten schuren en schrijnen in hun werk.
Wat jongens niet mogen doen
Nick en ik zijn jongens
en er is veel dat jongens niet mogen doen:
- tot half drie opblijven om enge zombieseries te kijken
- op schooldagen bij elkaar logeren
- met losse handen fietsen
- de schrobzaag en de klopboormachine meenemen naar de hut
- schelden met het woordje ***
- spieken tijdens het veel-te-moeilijke-woorden-dictee
- laten spieken tijdens het veel-te-moeilijke-woorden-dictee
- praten over wie het sterkst is, de beer of de leeuw, terwijl de juf een som staat uit te leggen
- toch nog ‘de leeuw natuurlijk’ zeggen
- naast elkaar zitten in de klas
- zonder papa en zonder ladder de bal pakken van het dak
- een tweede slokje bier proeven
- mama vragen wat we gaan eten als ze in een yoga-houding zit.
Wij zijn jongens
en er is zó veel dat jongens niet mogen doen.
Daarom geef ik Nick
alleen in het geheim,
alleen als niemand het ziet,
een zoen.
