Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 2 - 3. Als het kalf verdronken is...

zaterdag 14 januari 2023

Als het kalf verdronken is, dempt men de put

In deze rubriek schreef ik al vaker over de levensgevaarlijke verkeerssituatie op onze middeleeuwse dijk, de Buitendams, waar dertig kilometer als maximumsnelheid geldt, maar waar het gebrek aan controle inmiddels een totale vrijstaat heeft gecreëerd.

Elke nieuwbouwwijk krijgt, zelfs ongevraagd, verkeersbelemmerende en -verhinderende maatregelen en hier gebeurt er niets. Toen wij hier eind 2018 kwamen wonen en ons, met name tijdens de wandelingen met de honden, verbaasden over dat idiote rijgedrag, mailde ik erover met de burgemeester, sprak ik met de wethouder en zat ik aan tafel met verantwoordelijke ambtenaren.

Zij vertelden: in 2021 gaat de Buitendams op de schop en dan...
Of nee, het werd 2022, maar dan...
Of nee, het wordt 2023, maar dan...

Nu zijn er alweer bouwplannen voor 2024, die zelfs de meest simpele maatregelen onnodig blijken te moeten vertragen. 

Zojuist zijn bijna twee van onze drie honden doodgereden door iemand die zichzelf, in een grote, moordvoertuigende bestelbus Max Verstappen waant. Ik herhaal: je mag hier dertig, hij reed minstens tachtig. En zo ontmoet ik dagelijks niet enkele, maar vele tientallen toekomstige doodslagers. Het is werkelijk verschrikkelijk. 

Ik herhaal: de gemeente weigert iets te doen aan onze verkeersveiligheid.

Dus als er binnenkort iets noodlottigs gebeurt en de gemeente stamelt dat men niet wist dat het zó erg was, is er deze mail. Het was al die tijd bekend, maar het interesseerde haar helaas geen moer.



 

Archief 2023