Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 51 - 99. Theaterkniesoor

woensdag 21 december 2022

Al zo’n twintig jaar spreek ik niet van een linker- en een rechterknie, maar van een slechte en een goede knie. Aan de linkerknie ben ik geopereerd en daarvóór en daarna is er in verschillende ziekenhuizen, privéklinieken en fysiopraktijken geëxperimenteerd met massages, oefeningen, bandages, ontstekingsremmende tabletten en injecties et cetera. Pas de komst van een jonge hond – Reus natuurlijk – heeft twee jaar geleden tot echt effect geleid. Veel lopen heeft de knie sterker gemaakt en sindsdien zijn er nog nauwelijks problemen.

Met de slechte knie dus, want nu is het tobben met de goede knie, de rechter. Ook hier lijkt sprake van wat men een theaterknie noemt. Die ontstaat door het langdurig stilzitten met een gebogen knie, wat je doet als je beroepsmatig decennia achtereen vijf keer per week een theatervoorstelling bezoekt. 
Dat doe ik inmiddels niet meer, maar we kregen Corona, waardoor ik een paar weken veel minder liep en we ervoor kozen Reus vaker te laten logeren. De slechte knie blijkt, ondanks dat tijdelijk minder bewegen, sterk genoeg om zich goed te houden. Maar de goede knie is dat klaarblijkelijk niet. En ja, we zaten deze week in een voorstelling die twee uur onafgebroken duurde, waardoor ik de volgende ochtend alweer meer klachten had.
Vandaag heeft de fysiotherapie gekozen voor intapen. Maar eens kijken hoe dat uitpakt.






Al zo’n twintig jaar spreek ik niet van een linker- en een rechterknie, maar van een slechte en een goede knie. Sinds vandaag over een goede slechte knie en een slechte goede knie. Nou ja, zolang ik zelf maar weet wat ik bedoel…

Archief 2022