zaterdag 03 december 2022
Vervolg van gisteren.
Harry en ik kennen elkaar goed als collega’s uit de Bossche theaterwereld. We waren bijna buren: hij met zijn Theater aan de Parade en ik met mijn Koningstheater. En Harry kent de geschiedenis rond de vele tientallen hommages die in het Koningstheater speelden. Gewijd aan het liedrepertoire van Jan Boerstoel, Georges Brassens (in vertaling van Gerard Wijnen), Hans Dorrestijn, Bert Klunder, Ed Leeflang, Annie M.G. Schmidt, Wim Sonneveld, Herman van Veen, Bram Vermeulen, Guus Vleugel, Ivo de Wijs, Willem Wilmink en vele, vele anderen, steeds uitgevoerd door (oud-)studenten van de Koningstheateracademie. Dus natuurlijk vindt ook hij dat we ook voor dit nieuwe project oud-studenten van deze Academie voor Cabaret moeten vragen als vertolkers van de theatermaker die steeds centraal staat.
Drie namen aan wie ik meteen denk, zijn Teun Beurskens, Ramon Chatrer en Bas van de Ven. Zij zaten bij elkaar in de groep, studeerden alle drie af in 2019, zijn vrienden van elkaar en werken veelvuldig samen. Een perfecte combinatie voor deze hommageavonden.
Ik ben een meisje van negen jaar
Ik draag altijd twee staarten in mijn haar
Ik ben een heel erg vrolijk kind
Ik lach al om een goeie wind
Valt mijn zusje zich soms een breuk
Lig ik onmiddellijk in een deuk
Helaas heb ik een groot gebrek
Dat is dat ik nogal eens lek
Ze noemen me Annelies van der Pies
Ik moet al piesen als ik nies
Vertel mij nooit een goeie grap
Want mijn sluitspier is te slap
Ook zijn we laatst een keer uit eten gegaan
Lakschoentjes en een nieuwe jurk had ik aan
De ober komt met jus en spruitjes
Vlak voor ons gaat hij onderuit dus
Wij zaten allen onder d’ appelmoes
De karbonades zaten in mijn moeders blouse
En bovendien door mijn gebrek
Zat in mijn jurkje nog een vlek
Ze noemen me…
Ook zijn we laatst een keer op schoolreisje geweest
Dat was natuurlijk een enorm feest
De speeltuin, Kindervreugd, zat vol
Er was een wip en een schommel
Ellie bleef haken op de glijbaan aan een schroef
Peter kwam onder zo'n paardenhoef
Jan sloeg Erik een groot blauw oog
Mijn broekje bleef dus niet lang droog
Ze noemen me…
[Kijk en luister hier.]
Bas van de Ven (links) en Teun Beurskens
Op deze Kaandorp-avond zijn het Teun en Bas die optreden. Zelf kiezen zij van haar acht liederen: van een van de eerste (Annelies de Vries – zie hierboven), uit 1984, tot haar meest recente: Het is gebeurd, uit 2020 - zie hier). En daartussenin: Station (1997 - zie hier), Ik ben hem kwijt (2001 - zie hier), Andries Knevel (2002), Zwaar leven (2007), Lente (2010 - zie hier) en Heus wel weer goed (2015). Helaas niet Hotel (zie hier), maar als gezegd: binnen dit concept laat ik hen zelf kiezen.
Van humoristisch hilarisch (zoals Annelies de Vries) tot ontroerend serieus (zoals Het is gebeurd). En ze bereiden zich voor zoals ik had gehoopt: zeer gedegen. Daardoor geven zij Kaandorps liederen een zelfontworpen nieuwe jas.
En dan is er ook nog dat interview van Sonja met mij…
Wordt vervolgd.
