Week 40 - 82. Ondersteboven

De buurtse bouwers hebben het hoogste punt van het woonhuis bereikt en steken, traditiegetrouw, daar de vlag uit. 
Als ik voorbijloop, passeren twee jongens – net middelbare school, schat ik in – op de fiets. De ene, triomfantelijk: ‘Moet je kijken; ze hebben de vlag ondersteboven gehangen. Wat stom!’ De ander, corrigerend: ‘Dat hóórt zo, hoor; de Nederlandse vlag is toch rood, wit, blauw.’  De eerste, bozig: ‘Hoe kom je erbij? Dáár zie je het toch zelf: blauw, wit, rood.’ Hij wijst naar twee verschillende huizen, een stukje verderop. Allebei met masten met omgekeerde vlaggen. Het zijn immers niet alleen de boeren zelf die uitdragen dat zij ondersteboven zijn van alle stikstofplannen, maar net zo goed hun sympathisanten, zoals hier op onze dijk. En ook hier menen dat nog extra kracht te moeten bijzetten door er XXXXXL-boerenzakdoeken bij te hangen. 

Er is maar één vlag die hier goed hangt: die van het huis in aanbouw met de driekleurenvlag die al driehonderd jaar bestaat uit de banen rood, wit en blauw. Kleuren die de laatste decennia behoorlijk flets raakten door het falend milieubeleid van het CDA en de VVD. Maar de boeren zijn daarvan niet alleen het slachtoffer; ze hebben er gretig van geprofiteerd door hun veestapels uit te blijven breiden. Alleen voor eigen gewin en ten koste van het dierenwelzijn. Als jij, beste lezer, nog vlees eet, ben je mede schuldig aan dat dierenleed. Daar ben ik vaak ondersteboven van.