Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 40 - 82. Ondersteboven

donderdag 06 oktober 2022



De buurtse bouwers hebben het hoogste punt van het woonhuis bereikt en steken, traditiegetrouw, daar de vlag uit. 
Als ik voorbijloop, passeren twee jongens – net middelbare school, schat ik in – op de fiets. De ene, triomfantelijk: ‘Moet je kijken; ze hebben de vlag ondersteboven gehangen. Wat stom!’ De ander, corrigerend: ‘Dat hóórt zo, hoor; de Nederlandse vlag is toch rood, wit, blauw.’  De eerste, bozig: ‘Hoe kom je erbij? Dáár zie je het toch zelf: blauw, wit, rood.’ Hij wijst naar twee verschillende huizen, een stukje verderop. Allebei met masten met omgekeerde vlaggen. Het zijn immers niet alleen de boeren zelf die uitdragen dat zij ondersteboven zijn van alle stikstofplannen, maar net zo goed hun sympathisanten, zoals hier op onze dijk. En ook hier menen dat nog extra kracht te moeten bijzetten door er XXXXXL-boerenzakdoeken bij te hangen. 

Er is maar één vlag die hier goed hangt: die van het huis in aanbouw met de driekleurenvlag die al driehonderd jaar bestaat uit de banen rood, wit en blauw. Kleuren die de laatste decennia behoorlijk flets raakten door het falend milieubeleid van het CDA en de VVD. Maar de boeren zijn daarvan niet alleen het slachtoffer; ze hebben er gretig van geprofiteerd door hun veestapels uit te blijven breiden. Alleen voor eigen gewin en ten koste van het dierenwelzijn. Als jij, beste lezer, nog vlees eet, ben je mede schuldig aan dat dierenleed. Daar ben ik vaak ondersteboven van.

 

Archief 2022